Kolejna dawka "Ulicznego Wojownika"!

Niestety nieco słabsza niż oryginał ale na szczęście nadal bardzo oglądalna.
To co z początku zaskakuje to zupełny brak kontynuacji wątków z pierwszego filmu. Zostajemy rzuceni w sam środek jakiejś chaotycznej akcji i nie wiadomo o co chodzi. Ehh. Co prawda twórcy z czasem wracają do niektórych wątków ale mocno to naciągane.

W ogóle fabuła nie jest najmocniejszą stroną "Powrotu Ulicznego Wojownika". Może i sam pomysł nie jest zły ale wszystko to przedstawione bardzo skrótowo i niechlujnie. Nie dość, że film i tak nie jest szczególnie długi to jeszcze co chwilę mamy okazję podziwiać retrospekcje z pierwszej części. Na dodatek niektóre rozwiązania fabularne są po prostu idiotyczne. I nawet nie wszystkie dzięki temu są dodatkowo zabawne, część jest po prostu głupia. Trudno oprzeć się wrażeniu, że historia miała być tu tylko pretekstem do akcji.

A tej zdecydowanie nie zabrakło. Pojedynków jest dużo i mam wrażenie, że są dużo bardziej dynamiczne. Choreografie są efektowne i chwilami widać wyraźnie inspiracje twórczością Bruca Lee. Fajnie. Trochę szkoda, że pomysł z różnymi stylami walki nie został do końca wykorzystany.

A co z przegiętymi scenami dodającymi tak wiele uroku pierwszej części? Tu również ich nie zabrakło, że wspomnę tylko cios w tył głowy powodujący wypadnięcie oczu... Jest momentami epicko, krwawo, po bandzie i niezwykle rozrywkowo.

Szczególnie do gustu przypadł mi finał. Ostatnie 15 minut jest znakomite. Ile tu się dzieje to trudno nawet opisać. Nie dziwię się, że Quentin Tarantino jest dużym fanem tej serii.

Standardowo pochwalę też to co na ekranie wyprawia Sonny Chiba. Co za genialny antybohater! W końcówce znajdziemy też dobrze już znany motyw przewodni serii. Czad!

Podsumowując druga część "Ulicznego Wojownika" to nadal dobre kino rozrywkowe. Nie ma co prawda impetu jedynki ale nadal potrafi zrobić wrażenie i dostarczyć ogromnej dawki eksploatacyjnej rozrywki. Kino złe, przegięte, przerysowane czyli świetna zabawa dla fanów gatunku.