Wojciech wychowywany jest tylko przez ojca-matka umarła, gdy chłopiec był malutki. Ojciec bije Wojtka i wciąż go poniża. W zasadzie chce dla syna jak najlepiej, tylko że niestety nie ma pojęcia, jak to osiągnąć. Więc bije go pejczem, krzyczy, wyzywa, terroryzuje. Podświadomie zdaje sobie sprawę, że syna krzywdzi...
Dorosły Wojciech jest człowiekiem okaleczonym wewnętrznie, w sytuacjach kryzysowych reaguje jak znienawidzony Ojciec - krzykiem i biciem. Dla Wojciecha jest jednak szansa - bezinteresowna, prawdziwa, głęboka miłość pięknej Tani może go wyrwać z kręgu przemocy. Ale przed obojgiem długa i trudna droga.

Bohaterem filmu jest trzydziestoletni Wojciech, mężczyzna ambitny i samodzielny, a jednak izolujący się od świata i ludzi. Wychowany w dzieciństwie przez sadystycznego ojca, notorycznie bity, zbudował mur. Życie wypełnia mu chodzenie po jaskiniach i pisanie tekstów do gazet. W oczach rówieśników, kolegów z bazy, jest silny, bezkompromisowy, cyniczny. W głębi duszy to wrażliwiec, który cały czas ucieka.

"Pręgi" to współczesny dramat psychologiczny opowiadający o dojrzewaniu do ojcostwa, a także o tym, jak dzieciństwo determinuje nasze dorosłe życie.

Bohaterem filmu jest trzydziestoletni Wojciech, mężczyzna ambitny i samodzielny, a jednak izolujący się od świata i ludzi. Wychowany w dzieciństwie przez sadystycznego ojca, notorycznie bity, zbudował mur. Życie wypełnia mu chodzenie po jaskiniach i pisanie tekstów do gazet. W oczach rówieśników, kolegów z bazy, jest silny, bezkompromisowy, cyniczny. W głębi duszy to wrażliwiec, który cały czas ucieka.

Żyje sam, bo tak łatwiej i bezpieczniej. Nie ma miłości, nie ma rodziny, a więc zagrożenia, że mógłby powielić błędy własnego ojca i stać się dla swoich dzieci taki sam, jak jego ojciec dla niego. I nawet gdy ta miłość się pojawia, Wojciech broni się.. Bo w każdym lustrze, w które spogląda, widzi twarz swojego ojca..

Pręgi to współczesny dramat psychologiczny opowiadający o dojrzewaniu do ojcostwa, a także o tym, jak dzieciństwo determinuje nasze dorosłe życie.
Bohaterem filmu jest trzydziestoletni Wojciech, mężczyzna ambitny i samodzielny, a jednak izolujący się od świata i ludzi. Wychowany w dzieciństwie przez sadystycznego ojca, notorycznie bity, zbudował mur. Życie wypełnia mu chodzenie po jaskiniach i pisanie tekstów do gazet. W oczach rówieśników, kolegów z bazy, jest silny, bezkompromisowy, cyniczny. W głębi duszy to wrażliwiec, który cały czas ucieka. Żyje sam, bo tak łatwiej i bezpieczniej. Nie ma miłości, nie ma rodziny, a więc zagrożenia, ze mógłby powielić błędy własnego ojca i stać się dla swoich dzieci taki sam, jak jego ojciec dla niego. I nawet gdy ta miłość się pojawia, Wojciech broni się... Bo w każdym lustrze, w które spogląda, widzi twarz swojego ojca...

Pręgi w reżyserii Magdaleny Piekorz to wruszjący film o cierpieniu, ale i miłości jaka może połączyć dwojga młodych ludzi...
Wojciech (Michał Żebrowski) to bez wątpienia trudny bohater, który nie potrafi przezwyciężyć duchów przeszłości. Jest on człowiekiem bardzo ambitnym, samodzielnym i bezkompromisowym. W głębi duszy to wrażliwiec, który ciągle ucieka od bliskości, czy tym bardziej miłości drugiej osoby. Dzieje się tak dlatego, gdyż silne piętno odcisnął na nim ojciec-sadysta (Jan Frycz), który w dzieciństwie katował małego Wojtka bez konkretnego powodu. W konsekwencji dorosły już bohater jest człowiekiem okaleczonym wewnętrznie. Nie chcąc powielać błędów własnego ojca żyje sam, bo tak łatwiej. Bliskość drugiej osoby kojarzy mu się wyłącznie z osaczeniem, więc większość swego czasu spędza na ukrywaniu się w jaskiniach i grotach. Kiedy wydaje się, że dla Wojciecha nie ma już ratunku, na jego drodze życiowej pojawia się młoda i piękna kobieta, Tania (Agnieszka Grochowska). I to właśnie głęboka i bezinteresowna miłość obojga bohaterów może jedynie wyrwać Wojciecha z kręgu przemocy i zburzyć mur, którym się otoczył.

"Pręgi" to dramat opowiadający relacje między synem a ojcem. Syn Wojciech (Michał Żebrowski) i ojciec (Jan Frycz) kryją do siebie urazę. Wojciech za to, że ojciec stosował wobec niego przemoc, ojciec sam do siebie, za to, że nie dał swojemu synowi wystarczająco dużo miłości. Faktycznie, Wojciech obawia się rodziny i wszystkiego co z nią związane - boi się, że popełni taki sam błąd - że wychowa swojego syna, tak ja on sam był wychowywany.

Film opowiada o smutnym dzieciństwie Wojtka (Żebrowski/Adamczyk) i o konsekwencjach, jakie "twarde" wychowanie niesie w dorosłym życiu. Wojtek w dzieciństwie był bity i poniżany przez ojca. Długotrwałe maltretowanie psychiczne i fizyczne chłopca odbija się strasznym piętnem na jego późniejszym życiu. Otóż mimowolnie, dziedziczy on zachowania swojego oprawcy z dzieciństwa i staje się człowiekiem zgorzkniałym, samotnym i wierzącym w poglądy, których jako dziecko nienawidził. Tak roztrzaskane skrzydła głównego bohatera stara się wyleczyć swoją, według mnie trochę naiwną, miłością Tania (Grochowska).Ale czym był by ten świat bez takiej "naiwnej" miłości…

"Pręgi" to współczesny dramat psychologiczny opowiadający o dojrzewaniu do ojcostwa, a także o tym, jak dzieciństwo determinuje nasze dorosłe życie.
Połowa lat osiemdziesiątych. Dwunastoletni Wojtek (Wacek Adamczyk) mieszka tylko z ojcem – matka umarła, kiedy chłopak był mały. Ojciec (Jan Frycz) jest człowiekiem o bardzo surowych zasadach. Chciałby wychować syna na twardego mężczyznę, ale nie umie okazać Wojtkowi uczuć i jego metody wychowawcze przynoszą wręcz odwrotne skutki.
Wojtek jest bity za każde przewinienie. Ojciec używa do tego celu pejcza; wystarczy drobiazg, by ojciec zaczynał stosować swe sadystyczne praktyki. Jest przy tym głęboko przekonany, że jego metody wychowawcze są słuszne. Na swój sposób kocha syna i stara się o niego dbać najlepiej, jak umie. Tyle że zamiast budzić w chłopcu podziw – budzi w nim strach. Wojtek nie może znaleźć pomocy również w otoczeniu: księdza interesują tylko świńskie grzeszki, a nauczycielki w szkole – zachowanie dyscypliny.
Po latach trzydziestoletni Wojciech (Michał Żebrowski) jest mężczyzną ambitnym i samodzielnym, ale izolującym się od otoczenia. Życie wypełnia mu chodzenie po jaskiniach i pisanie tekstów do gazet.
W oczach rówieśników, kolegów z bazy, jest silny, bezkompromisowy, cyniczny. W głębi duszy to wrażliwiec, który cały czas ucieka. Żyje sam, bo tak łatwiej i bezpieczniej. Nie ma miłości, nie ma rodziny, a więc zagrożenia, że mógłby powielić błędy własnego ojca i stać się dla swoich dzieci taki sam, jak jego ojciec dla niego. Czy nowo poznana dziewczyna, Tania (Agnieszka Grochowska) pomoże mu pokonać przeszłość ?
[opis dystybutora]

Połowa lat 80. XX wieku. Dwunastoletni Wojtek mieszka z ojcem - matka umarła, kiedy był mały. Ojciec nie umie okazać mu uczuć. Andrzej Winkler jest człowiekiem o bardzo surowych zasadach i chciałby wychować syna na twardego mężczyznę. Bije go za każde przewinienie. Jest przy tym głęboko przekonany, że jego metody wychowawcze są słuszne.