Mam takie wrażenie, że oglądając filmy tego reżysera trzeba mieć czasem jaja ze stali
:D... Ten film nie jest wyjątkiem. Niektóre naturalistyczne sceny mogą być wyzwaniem dla
oglądających go wrażliwców (sam również w pewnych momentach miałem problem
nerwowo zaciskając przeguby dłoni albo krzywiąc się, gdy na ekranie było właśnie coś
afeeee... :) . Sądzę, że aby się nie pogubić i skupić się na odbiorze filmu trzeba nabrać
do niego w trakcie oglądania odpowiedniego dystansu, wtedy całość wchodzi pięknie i
płynnie, czasem szokując ale zaraz potem wynagradzając to po stokroć. Film poza
udanym połączeniem mrocznej, krwawej historii oraz dramatu - jak zawarto w
gatunkowym nagłówku, pokazuje sugestywną historię miłosną. Do tego dochodzą te
zdjęcia, te świetne zdjęcia, które szczególnie w scenach bliskości potrafią nadać filmowi
prawdziwej magii i realności przeżyć bohaterów. Mimo, że ta miłość pokazana jest w
sposób naturalistyczny, jest ujmująca i pokazana w zmysłowy sposób :). Te gry spojrzeń, dialogi, cisza w momentach niedopowiedzianych są super (tu ukłon do aktorów). Dawno
nie widziałem czegoś podanego w sposób tak delikatny i szokujący, mroczny i lekki
zarazem - tworząc z tego zabójczą mieszankę (chyba ostatnio w Oldboyu gdzie również
pokazana miłość zrobiła na mnie wrażenie). To moim zdaniem główny atut tego filmu.
Drugim równie ważnym jest poziom dowcipów i dialogów. Momentami humor sytuacyjny
jest totalnie odlotowy, hardcorowy i zaskakujący, w zasadzie nawiązuje on stylem do
wcześniejszych filmów Parka. Spełnia ważną rolę, bo dzięki niemu odbiór film nie jest już
taki tragiczny i można złapać dystans do przedstawionych w dosadny sposób sytuacji.
Dowcip splata też pewne filmowe wątki i daje tło pod głębsze przemyślenia nie
pokazane w tym obrazie wprost. Generalnie ten koreański reżyser bawi się konwencją i
robi to tak dobrze, że jestem cholernie zadowolony z tego co zobaczyłem! Polecam ten
film!
:)