Prawie natychmiast rodzi się pytanie, dlaczego tak wspaniali aktorzy zagrali w filmie o tak przeciętnej intrydze, tak schematycznych akcjach? No właśnie: dlaczego? Może dlatego, że film nie jest o fikcji, a o naszej rzeczywistości? Może dlatego, by skłonić odbiorcę do refleksji, że rzeczywistość musi być bardziej szara od fikcji, byśmy dawali się łatwiej mamić (i łupić), tak jak przysłowiowa gotowana żaba? Kto oczekiwał emocjonujących i spektakularnych przekrętów finansowych, ten na pewno się srodze rozczarował, bo poznanie/potwierdzenie szarej prawdy o sobie, że jest łupiony w najprostszy możliwy sposób, i to na własne życzenie, potrafi być bolesna. A czy jesteśmy bezbronni? Ramón pyta: czy rzeczywiście świat chce, by go ratować? Niech ci, którzy uważają, że nadal tak, dołączą ten film jako załącznik do prospektu kredytu dla swoich dzieci i wnuków...