Lubię filmy, takie jak ten, czy Dziecko Rosmerry. Co maja wspólnego? Otóż to że można je rozpatrywać na dwóch płaszczyznach. Jest różnica, bo w Dziecku do końca nie wiadomo czy to wyobraźnia i sny czy wyznawcy szatana, a w Preludium- rzeczywistość połączona z fantastyką czy alegoria. Osobiście wolę to pierwsze rozwiązanie, jako że z alegorii w podstawówce wyrosłam.
Sam film- mógł być lepszy, fakt, ale i tak jest...cudowny! Bo wszelkie niedociągnięcia rekompensuje niezwykły urok i nie w stylu tandetnego "romantico" a naprawdę w klimacie baśniowej opowieści. Przede wszystkim obrazowi nie brak inteligencji i subtelności, a Meg chyba w żadnym filmie nie wyglądała tak pięknie. Oczywiście, zawsze wspaniała, urocza dziewczynka, ale tu emanuje z niej niesamowite piękno i energia! Baldwin tez dobrze się spisał. Nie jest to to samo co duet Hanks- Ryan, ale i tak dotrzymuje kroku Meg! Polecam!