Żałuje, że dopiero za drugim podejściem udało mi się obejrzeć ten film, ale może to i dobrze, gdyż nastawiłem sie na zupełnie inny odbiór.
Dla mnie tego filmu nie należy klasyfikować w gatunkach, mimo tego że te podane przy opisie są dość trafne. Mimo, iż odnajdziemy wszystkie te elementy, to żaden z nich nie stara się górować nad innymi. Ten film należy przyjąć naturalnie, cieszyć się nim, jego pogodnością. Dostaniemy w zamian łagodny uśmiech na twarzy, kojący w sercu, spowodowany radością oglądanią normalnych ludzi i ich losów.
Po obejrzeniu tego filmu można dostrzec, że proste, szczęśliwe życie może być wspaniałe, że tak naprawdę w życiu niewiele potrzeba, ale może to zależy w dużej mierze od tego czego ludzie oczekuja.

Obserwując miasteczko w tym filmie, zostałem nim oczarowany, na tyle, iż po prostu chciałbym tam mieszekać i mógłbym tam robić cokolwiek, być sprzedawcą, listonoszem, pracować w hotelu czy też barze - cieszyć się życiem każdego dnia, gdzię nie potrzebowałbym żadnych wyszukanych przyjemności, a największą radość i szczęście dawałby mi kontakt z tymi ludźmi oraz osoba, którą mógłbym kochać.

Ale to chyba przez ale to, że ich kultura wydaję się mi bliższa.

Zapomniałbym dodać, iż również muzyka w tym filmie jest fantastyczna, ale znowu ta opinia jest wielce nieobiektywna, gdy głosi ją ktoś kto ma fioła na punkcie j-pop (chociaż w stosunku do filmu należałoby użyć raczej słowa taiwan-pop)