Ale zacznijmy od tego, że pierwsza część kręcona przez Kidawę-Błońskiego powstała w roku 2010, kiedy to rządził Tusk i nie było jeszcze takiego podziału polski na dwa wrogie sobie ugrupowania. Można było spokojnie, nie będąc oskarżonym o przynależność czy jakieś sympatie, pokazać dobrą historię dramatów jakie miały miejsce za komuny.

Od tego czasu minęło jednak 13 lat, Polska jest podzielona pomiędzy tych dobry a tych "gdzie stało zomo", żona reżysera Kidawa-Błońska została wykorzystana jako pionek w roku 2019 jako kandydat na prezydenta, dzisiaj jest Senatorem. Sympatie polityczne niestety są widoczne, chociaż nie przeczę, że reżyser starał się to robić dyskretnie.

Film jest marną kontynuacją, Gajos jako Kaczyński (Boże, jak on zawsze fantastycznie gra, ukłony!), na ulicach pałują wyznawców LGTB przy dźwięku przejmującej muzyki, po ulicach chodzą kibole krzycząc o wielkiej Polsce i ogóle - no sroga agitacja.

No szkoda - bez tej agitki można by stworzyć naprawdę głęboki obraz, pokazujący - jak walka, jak podziały które nastąpiły za komuny, rzutują na dzisiejszą politykę. Szkoda!

Aktorsko nie doczepiam się do niczego i do nikogo, dobrze zagrane.

Boczarska świetnie się prezentuje, czasami tylko gra jak dla mnie zbyt sztucznie.