Proszę Cię. Film może nie jest idealny, ale insynuowanie, że te grafomańskie wypociny Tartt są od niego lepsze, to sroga przesada.

ktoś tu chyba nie zrozumiał literatury Tartt, Tajemna historia jest o niebo lepsza niż ten film, a zakończenie to jakiś nieśmieszny żart.

Ktoś tu chyba uważa, że rzucenie kilkoma odniesieniami do mitologii już robi ze średniej książeczki literaturę wysokich lotów. Tartt jest mistrzynią w takim konstruowaniu swoich powieści, że masowy czytelnik będzie miał wrażenie, że obcuje z czymś ambitnym, z czymś, czego można nie zrozumieć, chociaż wszystko, co napisała, jest proste jak budowa cepa.
Ale tak. Jak najbardziej się zgadzam, że zakończenie Saltburn nie tylko jest słabe i mało satysfakcjonujące, ale też całkowicie niszczy odbiór całości.

Chyba jesteś trochę za surowy dla Tartt. Jej powieści są proste, nie wymagają większego wysiłku, na pewno nie są wyzwaniem: byłabym w szoku, gdyby ktoś kompetetny z pełną powagą twierdził, że to literatura dla ambitniaków. Jednak trzeba przyznać, że są napisane malowniczym językiem i nie jest to typowa literatura masowa. To nie Mróz, ani King, ani ładne książeczki w stylu Lucindy Riley. Jak dla mnie ociekają klimatem, mają wciągającą fabułę. Żadna książka nie rezonuje z każdym. Borges, Bułhakow, Joyce, Pynchon: w zasadzie gdzie nie sięgniesz znajdzie się ktoś kto zarzuci grafomaństwo i przeintelektualizowaną papkę lub dzieło-wydmuszkę. Całkowicie rozumiem, że komuś po przemacaniu kilku kartek Tartt chcę się jedynie zrobić z nich podpałkę do grilla, ale ja to samo miałam z wieloma dobrymi książkami, co nie znaczy, że są rachityczne jakościowo, tylko no nie trykają mojego serduszka, czymś drażnią, czymś odpychają. Nie ma co dopinać medalu czemuś co zasługuje na przyzwoite uznanie. Ale też w mojej opinii nie ma co mieszać tego z błotem, wystarczy trzeźwa krytyka. Ja uwielbiam Szczygła i Tajemną historię, i jeśli nie spadnę ze schodów i nie skręcę karku to na pewno do nich wrócę.

Nie, ja się z tobą zgadzam. Przyznaję, że nazwanie jej książek grafomaństwem było lekką prowokacją z mojej strony, bo zdaję sobie sprawę, że wypuszczono na rynek masę gorszych rzeczy, a i "Szczygieł", i "Tajemna historia" (tej trzeciej nie czytałam) mają swoje momenty. Dla mnie Tartt jest taką niższą literaturą środka, czyli już nie produktem, który nie musi być dobry, ważne, żeby się sprzedał, ale to jeszcze nie jest, no nie wiem, Umberto Eco albo Ali Smith, których powieści zadowolą i osobę obytą w literaturze, i przeciętnego czytelnika. Jeśli mówimy o literaturze popularnej to tak - lepiej, żeby ludzie czytali już tą "Tajemną historię" niż nowego Mroza. Ja akurat jestem w obozie tych, którzy uważają, że jej książki byłyby dużo lepsze, gdyby je skrócić o połowę. Jakby spojrzeć na fabułę całościowo to rzeczywiście dużo się w tych powieściach dzieje, ale Tartt ma skłonności do skupiania się na tym, co nieistotne, a to, co dla fabuły kluczowe, zwykle zostaje potraktowane po macoszemu. Ale to tylko moja opinia, nie pozjadałam wszystkich rozumów. Jedyne co, to z perspektywy czasu mam jeszcze gorsze zdanie na temat "Saltburn", ale cieszę się, że powstało, bo wszyscy się w końcu dowiedzieli o istnieniu Barry'ego Keoghana i to dowiedzieli się mocno, bo zachowują się tak, jakby był teraz najgorętszym nazwiskiem w Hollywood. About time.

Donna Tart to grafomanka :D