Dobry film, to taki, którego prędko się nie zapomina. Pomimo kilku krytycznych głosów, zarzucających filmowi mały polot i nudę, ja po obejrzeniu tego filmu pamiętać go będę długo jako niebywale malowniczą, okraszoną japońskim folklorem i muzyką wędrówkę bez pośpiechu poprzez historie z morałem. Film Kurosawy wprowadził mnie w klimat i zarazem w świat 8 historii, którego najzwyczajniej nie chciałem opuszczać. Każda historia zawiera swoje przesłanie, a wszystkie są zrealizowane w pięknym, niepowtarzalnym kolorycie. Zauważcie, że w śnie o demonach, scena, w której wędrowiec przemierza owe pustkowie, trwa prawie 4 minuty - dla amatorów kina hollywoodzkiego będzie to kretyńska strata czasu i taśmy, dla mnie jest to natomiast genialne: leniwie, spokojnie budowane historie, które w pozornie nicnieznaczących i przydługich scenach chcą, abyśmy odnaleźli i zaabsorbowali ich klimat, czyniąc to bez pospiechu i dając czas na równoległą refleksję... Podobne odczucia mam po obejrzeniu większości filmów Kim Ki-duka albo filmu "Dools" T.Kitano. To moje kino.
Pozdrawiam wszystkich urzeczonych snami wielkiego Kurosawy.