Reżyser odchodzi od standardowego klimatu sf popularno naukowego z elementami poczucia nicości i klaustrofobii względem ogromu i nieskończoności wszechświata, do jakiego przyzwyczaiły widza poprzednie filmy z serii, za to serwując nam młodzieżowy wręcz gimbazjalny kicz nasączony wcale nie tak rewelacyjnymi efektami specjalnymi. Za trywialne przykłady naiwności scenariusza przytoczę następujące sceny i fakty: ciąża i poród podczas romulańskiej inwazji, kadetki federacji i pielęgniarki chodzące w super mini i kozaczkach, mostek Enterprise'a lśni światełkami pod białe ściany jak psu jajca aż oczy bolą, nowy Kirk zupełnie nie przypadł mi do gustu jako beztroski awanturnik i playboy, natomiast w poprzednich filmach nie był wcale przebojowy, młody Spock - rola bardzo dobra, aktor dobrze dobrany, ale romans z Uhurą wyssany z palca - bzdura totalna, ruski akcent Chekova tragicznie denerwujący. Szkoda, że Nimoy wystąpił jedynie gościnnie, zakańczając swój udział w przygodzie ST. Mimo braku klimatu z wersji old school - można obejrzeć dla świętego spokoju. 5-6/10 to max.