W końcu dobry polski obraz który wgniata w fotel. Nieznani aktorzy, świetna gra Gerarda no i finisz który dewastuje. Wyszedłem z seansu rozmontowany

Ale ze Zurawski niby nie znany?

Dobre :)

Nie wiem skąd tu się bierze miejsce do jakiejkolwiek polemiki.
Dziadek ma 60 lat, zachorował na paskudną chorobę na ten czas nieuleczalną, jego syn w związku z zaistniałą sytuacją podejmuje irracjonalne decyzje dewastujące jego żonę i córkę.
Jako nauczyciel, który jest osobą wykształconą ma dostęp nie tylko do wiedzy medycznej a także poradę lekarzy i specjalistów.
Innymi słowy nic tutaj nie jest zaskoczeniem, wiadomo jak to się będzie rozwijać i wiadomo jakie ryzyko niesie dla całej rodziny trzymanie tego człowieka w domu.
Nawet po agresywnej postawie dziadka i ataku na żonę z dużymi konsekwencjami zdrowotnymi , widocznego gołym okiem cierpienia córki IDIOTA czyli ojciec brnie w ten niekończący się absurdalny scenariusz.
Ciekaw jestem czy gdyby dziadek na chwilę odzyskał pamięć i dowiedział się do czego doprowadził to byłby wdzięczny synowi czy raczej potępił go za to jak został zapamiętany przez synową i wnuczkę...
Ostatnia scena to już jakieś apogeum głupoty.
Załóżmy, że podjął decyzję taką jaką podjął bo przeczytał te wyniki badań.... to świadczyło by to po raz kolejny, że to jakiś idiota.
Medycyna postępuje tak, że za 20 lat mógłby istnieć lek pozwalający na złagodzenie przebiegu choroby, zakładając już że by zachorował po tych 20 latach czyli w grupie 2% populacji tak jak podane jest w filmie.
Dla mnie to jest film ukazujący dramat matki i córki , w zasadzie dwa dramaty.
Jeden dla nich w zasadzie mniejszej wagi - ot dziadek zachorował na stare lata , szkoda i tyle żyjemy własnym życiem - Przecież to nie tragedia kalibru dziecko wpadło pod samochód.
Drugi dramat to ojciec egoista, kretyn i idiota, który wolał zamarznąć ze starym dziadkiem na stoku niż zobaczyć jak piękna córka dorasta - lgnęła do niego jak tylko mogła nawet chciała by zawalczył o mamę raz jeszcze.
Dodam jeszcze, że dziadka nikt nie wyrzucił na ulicę, miał opiekę.
Ta sztucznie pokazana relacja ojca i syna nie ma miejsca na świecie .. facet porzucił pracę, córkę, żonę i wreszcie życie dla chorego ojca dla którego nic nie mógł zrobić.

Jak ty mało wiesz....

Jak TY mało napisałaś i czemu tak nie na temat?

Może i komentarz jest nieco zbyt dosadny, ale osobiście się z nim zgadzam - nikt przecież dziadka nie chciał wyrzucić i umyć rąk, mógł sobie spokojnie żyć w tym ośrodku.
Nie rozumiem za to kompletnie co miał w głowie syn sprowadzający go z powrotem do domu - do straumatyzowanej żony i przerażonej córki.
Zasadniczo w ten sposób wyrzucający je z domu, zmuszający do znalezienia sobie czegoś innego, zmuszający żonę do tego, żeby siebie i córkę musiała nagle utrzymać sama.
A to tylko kwestie materialne, bo co z kompletnym odcięciem się od nich ukochanego męża i ojca, a ostatecznie z jego samobójstwem?

Temat tej choroby jest piekielnie trudny, ale moim zdaniem bohater filmu zachował się w tej sytuacji najgorzej, jak tylko było można.

Wszystko w imieniu polskości, bo w tym głupim kraju zawsze jest parcie nie na to by starym chorym ludziom zapewnić opiekę, ale "jak to mnie oddacie na tułaczkę?..", "jak mogliście ojac oddać?...", " jak to się mną nie zajmiecie na starość?.."- oczywiście "zajmniecie"= weźmiecie do siebie i zrezygnujecie że swojego życia ( w filmie pokazane dosłownie).