Obraz Vinterberga jest adaptacją książki Jonasa T. Bengtssona koncentrującą się na dorosłych losach dwóch braci, wychowywanych przez alkoholiczkę. Film sugestywnie prezentuje pułapkę społecznej stygmatyzacji, z dokumentalną wręcz precyzją używając autentycznych lokalizacji półświatka Kopenhagi i angażując do epizodycznych ról naturszczyków. Szczególnie dobrze wypada rola wściekłego na życie Nicka, odgrywana przez zawodowego aktora Jakoba Cedergrena, który po jednym z seansów spotkał się z publicznością, by opowiedzieć o kulisach powstawania filmu. Tytułowe "submarino" to tortura polegająca na podtapianiu ofiary tak długo, aż traci ona umiejętność utrzymania się na nogach. W filmie odnosi się ona oczywiście do trudności podniesienia się z patologicznego położenia osób, którym całe życie wmawiano, że do niczego się nie nadają. Film Vinterberga jest jednak czymś więcej niż dramatem społecznym, ponieważ swoją klamrową strukturą oraz licznymi wątkami o metaforycznych oraz symbolicznych znaczeniach nawiązuje między innymi do Biblii i mitologii greckiej.