SUKIYAKI WESTERN DJANGO był jednym z ważniejszych wydarzeń festiwalu w Wenecji w roku 2007. Film spotkał się z zainteresowaniem przez wzgląd na fakt, iż podpisany został przez jednego z najdziwaczeniejszych współczesnych twórców - Takashi Miike. W obrazie tym wystąpił też gościnnie sam Quentin Tarantino co jeszcze bardziej podsyciło i tak już gorącą atmosferę wokół tej produkcji.
Poza tym kto by nie chiał zobaczyć japońskiej wariacji dotyczącej spagetti westernu, kina samurajskiego, kreksówek w stylu LUCKY LUKE?! Wszystko to doprawione jest specyficznym humorem reżysera i pewną dozą (choć tutaj dość łagodną) makabry z jakiej słynie reżyser GRY WSTĘPNEJ.

SUKIYAKI WESTERN DJANGO to niewątpliwie filmowa ciekawostka warta uwagi wytrawnego kinomana. Co nie znaczy, że jest to ciekawostka wysokiej jakości. Film trafia do Polski (po cichu) na DVD za pośrednictwem firmy SPI. Tak więć każdy może się z nim zapoznać.
Czy warto? I tak i nie. Sama tematyka oraz specyficzne gatunkowe połączenie z jakim w wypadku tej produkcji mamy do czynienia czyni zeń potencjalnie intrygujący film. Rzeczywiście pierwsze 20-30 minut seansu wypada obiecująco.
Ciekawy jest tutaj niemal kreskówkowy i umowny począprolog z udziałem Quentina Tarantino. Poźniej Takashi Miike uwodzi widza dość ekstrawaganckim połączeniem spagetti westernu, samurajskiej opowieści i kina czysto komiksowego.

Z czasem jednak obraz ten zaczyna nużyć, a chwilami jest wręcz nieznośnie głupi, kiczowaty i do bólu przestylizowany. W wielu momentach widać, że twórcy w trakcie realizacji tego obrazu świetnie się bawili- niestety- gorzej bawi się sam widz.

Można się oczywiście upierać, że SUKIYAKI WESTERN DJANGO to kino czysto campowe i celowo kiczowata zabawa konwencją. Szkoda tylko, że w tej zabawie jest tak mało inwnecji i twórczej energii.
W rezultacie otrzymaliśmy ekstrwagancki film w którym brakuje życia i artystycznego przekonania jego twórców.
Nacjalnie powrzucane współczesne grepsy i głupawe żarciki sp