Ojciec został zabity jeszcze w metrze (na początku filmu). Tzn skonał konkretnie na peronie, gdy zobaczył, że córce nic nie jest. Zate to ona sama "jeździła po lasach i tunelach. Wynajęty zabójca jeździł zakupionym legalnie "ogórkiem", a nie koparką, która zwyczajnie stała sobie po (lub w trakcie) jakiś robót drogowych w tunelu lub jego okolicy. Koleś od "ogórka" podjechał z drugiej strony tunelu, zatem początkowo prawo się nie widzieć. Nie wie o jaki kamperze piszesz, bo ja takowego nie widziałam, więc tego nie wyjaśnię. Celowanie - moim zdaniem dość słuszne zachowanie w stosunku do kogoś, kto nam może realnie zagrozić, a tylko pistolet i cel na muszce dają nam jakąś przewagę. Spotkanie w barze (to raczej nie była kawiarnia) można wyjaśnić zwyczajną ciekawością. Też bym chciała wiedzieć czemu ktoś poluje na tych samych gości, co ja i być może starałabym się nawiązać z nim sojusz. Nastolatka trenowała judo i była zawzięta i cholernie zdeterminowana. Myślę, że mogła być zaskoczeniem, dla osoby widzącej w niej kruchą i drobną istotę, na tyle dużym, że zwyczajnie przeciwnik ją nieco zlekceważył. Zresztą przecież ją prawie utopił... Policjantka zbyt empatyczna, aby służyć w policji. Powinna raczej pomyśleć o jakimś wolontariacie przy trudnej młodzieży. A co do ostatniego, to przecież ją znaleźli na tym stadionie, to jakie "bezskuteczne"? Ty w ogóle oglądałeś ten film?

Nie będę bronił tego filmu, bo nie warto, jest zbyt denny,
ale na jedno muszę zwrócić uwagę:
"Później gdy już się wyjaśniło że on to ona, a jego tam nie było, ktoś mi wyjaśni scenę celowania do zabójcy z pistoletu w tunelu i rozmowy z nim w kawiarni?
Ona wiedząc że to zabójca jej ojca, tak po prostu odeszła mogąc go zabić, a potem rozmawiała z nim w kawiarni, on tak po prostu powiedział jej kogo na szukać a ona nie próbowała go zabić wierząc że to on zabił jej ojca?"

Ciężko uwierzyć że ktoś mógł tego nie zrozumieć, ale skoro prosisz to ci wyjaśnię: ona nie widziała że jej ojciec nie żyje, miała rozdwojenie jaźni i cały czas sądziła że podróżuje z ojcem. Czasem "była swoim ojcem", czasem sobą, ale nawet wtedy sądziła że jest z nim.
Dlatego policjantka krzyczała do niej przez telefon w stylu: pamiętaj kim jesteś, pamiętaj jak się nazywasz, bo ona będąc sobą nie zabijała, a kiedy miała walczyć wchodziła w rolę własnego ojca, mściciela żądnego krwi, którego zresztą jej część psychiki próbowała cały czas nieco łagodzić i powstrzymywać.
I dopiero w scenie na stadionie policjantka uświadamia jej schizofrenię, od tego też momentu ona jest już zawsze sobą i równocześnie zaakceptowała siebie jako mściciela.

Nie mówię, że to jest mądre, ale o to tfurcom, tego w sumie gniota, chodziło.

Nie zapomnijmy o tym, że dziewczyna będąc poszukiwana w całych Stanach na koniec filmu swobodnie odlatuje samolotem jak gdyby nigdy nic. Gdyby ktoś miał złudzenia, że może już sprawa ucichła, to kobieta rząd przed nim oglądała na tablecie wiadomości, w których ww. dziewczyna się pojawiała. Dziura logiczna na dziurze, ale póki są sceny walki i "szczelanie" to amerykańskim odbiorcom logika nie jest potrzebna