Olaf Lubaszenko ostatnimi czasy jest "na ustach" wszystkich ze względu na swoją chorobę. Jedni Go wyśmiewają, inni współczują a jeszcze inni nie maja zdania i mam wrażenie ze "Sztos 2" powstał jako forma terapii. W drugiej odsłonie kultowego "Sztosa" znajdziemy plejadę poprawnych aktorów grających w sposób czysto wymuszony. Sam scenariusz też pozbawiony jest jakiejś ciągłości i trudno tu mówić o jakimś nawiązaniu do pierwszej. Postać grana przez Jana Nowickiego objawia się po godzinie . Niestety aktor nie daje tu roli życia, co więcej widać po Nim że niespecjalnie zależy mu na powrocie do granej postaci, jest ospały, ewidentnie zmęczony, to nie ta postać co w pierwszej odsłonie. Tak jak pisałem scenariusz nie mający jakiejść ciągłości ot zlepek rożnych , luźnych i nudnych pomysłów, poukładanych w sposób nijaki i pogmatwany. Przede wszystkim bawili się koledzy Pana reżysera, sam rezyser powraca do swojej roli i sprawia wrażenie kompletnie oderwanego od rzeczywistości. Wszystko jest tu złe. Film miał być chyba terapią dla Olafa, nie znajduję innego wyjaśnienia dla którego powstał.Momentami obrzydliwe a tak ogólnie to nijakie filmidło, źle zrealizowane i zagrane i napisane. Odradzam. Pułka na której stoi zawiera też : Tajemnice Westerplatte.