mi też się spodobał. jednak czegoś mi brakowało . i tak jak piszesz - też zobaczyłam siebie w postawie głównego bohatera

A która część bohatera jest podobna do ciebie ?

Jak dla mnie za mało dramatyzmu i troszkę za optymistyczne jak już pisałem.

Jego podejście do życia z początku filmu. Szoła się zaczęła i zaczynam coś w rodzaju wegetacji od poniedziałku do piątku. Mam wrażenie że wstaję rano i marnuję swój czas. Szkoła niby jest potzebna, ale tak jak jego niby interesowało malarstwo, ale nie oddawał prac. Ja też tak mam niby interesuje mnie przedmiot, ale kiedy mam napisać na temat coś według tych podręcznikowych regul to mi się nie chce. Nie wiem za bardzo jak to opisać.

Faktycznie trochę zbyt optymistyczny. Chociaż czy ja wiem ? Pewnie naprawdę jednak by nie zdał, ale chyba musieliby nagrać oddzielny film o jego życiu po tym jak został wydalony, bo nie chciałabym zmieniać tego filmu. Takie zakończenie też mi się podobało. Jak dla mnie za krótki.

z takich filmów o utracie sensu mam w swoich ulubionych jeszcze jeden: Całkiem zabawna historia.

Oglądałem całkiem zabawną historię. Według mnie gorszy.I bohater chyba nie utracił sensu życia co bardziej czuł się przytłoczony rzeczywistości. Poczuciem, że musi udać się dokładnie tu bo inaczej będzie nieudacznikiem.

Widocznie mamy podobnie tyle, że u mnie to jeszcze nachodzi na to kiedy jestem w domu. Kiedyś taki nie byłem poza szkołą, kilka miesięcy temu wskoczył mi taki stan wegetacji na resztę życia, więc żywię nadzieję, że czasem minie ( podobnie jak u autora). Mam niezłe oceny z zawodowych i z polskiego bo mnie to w miarę ciekawi ale reszta- niezbyt

Miałem to wysłać do ciebie na priv ale niestety nie mogłem ;/

mnie w domu czasem też dopada. takie dziwne poczucie. nawet nie chce mi się czasem spotkać ze znajomymi. zastanawiam się czy nie pójść do psychologa.

nie wiem, czemu nie mogłeś wysłać na priv. nie mam zablokowanej żadnej opcji .

Może masz za mało recenzji ?

Ja mam ostatnio tak prawie codziennie

To raczej nie to, inni normalnie wysyłali mi wiadomości. Ja też nie mogę do Ciebie wysłać.

Pójdę jednak do psychologa. Tylko nie wiem kiedy. Na pewno nie do szkolnego. Najchętniej spędziłabym trochę czasu w takim szpitalu jak z Całkiem zabawnej historii, ale zastanawiam się czy tamto miejsce nie zostało podkolorowane na potrzeby filmu. Kiedyś nachodziły mnie myśli samobójcze. Teraz już od dawna ich nie mam. W Sztuce dorastania tego nie było.
Staram się myśleć pozytywnie. Mam nadzieję że niedługo przyjdzie jesień. Lubię jak jest tak mrocznie na dworze, wtedy w domu robi się przytulniej. Denerwuje mnie to słońce.