Trudno wskazać inną serię, która byłaby konsekwentnie tworzona przez lata.
Jej kierunek może absolutnie się nie podobać, bo w końcu scenarzyści z prostej opowieści o nielegalnych wyścigach skręcili w alejkę "kina szpiegowskiego na sterydach" gdzie wydarzyć się może obecnie wszystko. W dziesiątym odcinku nie lecimy już w kosmos a stąpamy twardo na ziemi i wspominamy to wszystko co się w tej serii dotąd wydarzyło. Jest to pierwszy rozdział finału. Po raz kolejny wątek osobistej zemsty powraca w tej sadze rodzinnej i czuć już, że jest on wyraźnie sfatygowany i powinien pójść na emeryturę. Niemniej nie może. Takie to już universum i jego urok - to już fundament. Zemsta rodzinna goni zemstę rodzinną i tyle. Owszem stacza się to wszystko w rewiry telenoweli akcji gdzie musimy się spodziewać niespodziewanego ale widać, że twórcy ogarniają te wszystkie koligacje i potrafią wcisnąć nową postać tam gdzie wydawało się, że jej nie było dotąd.
Całość jako tako broni akcja a przede wszystkim motorem napędowym w X części jest Jason Momoa. Zagarnia uwagę widzów gdy wpada w kadr a resztę ustawia w cieniu. Owszem mógłby być kolejnym poważnym złoczyńcą ale już ich seria też miała dosyć, więc plusem jest nadanie mu odmiennego rysu psychologicznego, nieprzewidywalność. Musimy pamiętać, że w tak długiej serii złoczyńcy powinni się różnić a nie powielać jeden drugiego. Stąd też nie rozumiem zarzutów. Momoa się wyróżnia i to jest na korzyść tego filmu na tle serii. Natomiast film jako całość nie robi specjalnego wrażenia. Ogląda się nawet przyjemnie ale czuć już fatygę w tym wszystkim.