Powiedzieć o tym filmie, że jest zły to tak jakby nic o nim nie powiedzieć. Chociaż zły też nie jest najlepszym określeniem. Film jest straszliwie nudny. Przez cały, prawie półtoragodzinny film nie było sceny, która by mi się spodobała. Od strony technicznej jest to miernota. O reżyserii, muzyce, montażu czy zdjęciach nie ma się nawet co wypowiadać. Ale to co najbardziej kłuje w oczy to fatalne aktorstwo, nudny i schematyczny scenariusz oraz beznadziejne i czerstwe dialogi. Najgorzej dialogi wypadają gdy postacie próbują żartować. Po godzinie słuchania tych dialogów sam miałem ochotę rzucić w bohaterów jakąś klątwą. Widzów trochę mniej obytych z B-klasowymi produkcjami z tamtych lat dobije gumowy potwór-pies, którego ataki pozostają praktycznie bezkrwawe. Oczywiście film w swoim założeniu miał nawiązywać do takich produkcji jak "Duch" Hoopera (cały indiański klimat) czy "Lśnienie" (sceny z oszalałym ojcem, jazdy kamery z początku filmu, opuszczony dom skrywający tajemnicę). Tutaj dochodzimy do jedynej zalety tego filmu czyli klimatu. Klimat jest naprawdę niezły, choć zbudowany bardzo prostymi środkami takimi jak: krajobrazy, rekwizyty oraz indiańskie opowieści i nawiązania do jej kultury. Niestety klimat nie zrekompensuje 85 minut nudy. Film wyłącznie dla widzów o dużej cierpliwości i dystansie do takich produkcji oraz z króliczą łapką zawieszoną na szyi.