Być może nie zrozumiałem jakiegoś artystycznego podejścia albo usiłowań przekazania czegoś ale mnie osobiście zasłanianie przez cały film kamery niebieską przysłoną irytowało. Poza momentami "wspominków" tylko w jednej scenie i to też na chwilę zdjęli te irytującą przesłonę. Efekt jaki tym osiągnięto to słaba kolorystyka która odrzuca od ekranu widza i zwraca na siebie uwagę przez pierwsze 10 do 15 minut filmu, potem o ile ktoś się przemoże to człowiek jest się w stanie przyzwyczaić. Fabuła nie należy do najgorszych tyle że jest to ordynarna kalka z Candymana z domieszkiem Luster, tyle że tym razem występuje on w roli żeńskiej. Inaczej mówiąc klątwa ... duch ... morderstwa. Mimo wszystko to nie jest najgorsza strona filmu. Zdecydowanie gorzej wychodzi aktorstwo. Poza Robertem J. Lockem i jego asystentką którzy na tle reszty obsady błyszczą (ale tylko na ich tle) aktorstwo reprezentuje poziom dna absolutnego. Widać że komuś tutaj grać się nie chciało. Dodatkowo mamy jeszcze beznadziejnego kamerzystę który przy niektórych ujęciach widać coś tam majstruje nie wiadomo dlaczego. Ponadto wychwyciłem ordynarne pstryknięcie zooma którego koś nie usunął. Efektów specjalnych jest tu jak na lekarstwo i są zrobione chałupniczo ale to akurat jeszcze da się przeżyć. Mocną stroną jest muzyka dzięki której to coś da się oglądać. Gdyby nie ścieżka dźwiękowa byłby to klasyczny supergniot a tak to jak się nic innego nie ma to i to można obejrzeć.