Chciałem napisać ten komentarz żeby znaleźć bratnie dusze podzielające moją opinię, ale widzę, że już tu tacy są. Niemniej dołożę swoją cegiełkę goryczy ;)

Ja jestem mocno zawiedziony. Mnie w Uniwersum najbardziej pociągał ten epicki, quasilegendarny aspekt o herosach we współczesnych szatach. A więc jak i starożytne mity czy średniowieczne legendy, są to dla mnie historie o ponadczasowych wartościach, podane tutaj w barwnej oprawie pełnej akcji. Humor był dla mnie zawsze kwestią dalekorzędną. Najlepszymi epizodami MCU są dla mnie Civil War i Infinity War, gdzie zwłaszcza w przypadku pierwszego humoru jest bardzo niewiele. Ewentualnie najbardziej humorystyczne epizody, czyli Guardiansi oraz Ant-Many podobały mi się, bo z góry wiedziałem, że taka jest ich konwencja. A zabawa konwencją to coś, co również mi się bardzo podoba (jak np. thriller polityczny w Winter Soldierze czy heist movie w Ant-Manie). Plus moim zdaniem Gunnowi i Reedowi udawało się zgrabnie balansowanie między kolorowym humorem, akcją, dramatem i szczyptą tej mitycznej heroiczności. Gunn miał przy tym dodatkowo swój wyrazisty styl.

Natomiast to co robi Taika to jest już nie tylko pogrywanie z konwencjami, ale sranie na nie. W Ragnaroku utrzymywał jeszcze całkiem sporo tego balansu, dostarczając pomiędzy komediowymi wstawkami epickie momenty, jak przy pojedynku Thora z Hulkiem, ataku valkirii na Helę czy malowniczym opadaniu boga gromów na nieumarłych na Tęczowym Moście w rytm Zeppelinów. Nawet wstawki komediowe bywały miksem emocjonalności z humorem, jak opowieść Thora o Mjolnirze którą serwuje Korgowi. Chociaż już w Ragnaroku zdarzyły mu się momenty zabicia tym humorem dramatyzmu bardzo istotnych momentów, jak zakończenie pojedynku Thora z Hulkiem czy przede wszystkim spuentowanie zniszczenia Asgardu obserwowanego w trwodze przez jego mieszkańców głupim żartem.

Miłość i grom już nawet nie udaje heroicznej historii. Jak dla mnie to jest kolorowa kreskówka upchana żartami, nierzadko kreskówkowo głupawymi i rozciągniętymi. Wyciągniętymi jeszcze z czeluści internetu, bo przeróbki z kozami to były hity jutuba bodaj A.D. 2012. O tyle plus, że tu miały uzasadnienie mitologiczne. No i główny plus za oprawę wizualną, bo tu znów ekipa się zdecydowanie postarała. Ale historia jest ściśnięta i sprasowana do opisu na karcie z czipsów, przez co nawet wątek Gorra, na który najbardziej liczyłem, nie wybrzmiewa zbytnio, bo jest go po prostu tak mało, że zanim się go poczuje, to się praktycznie kończy.

Jak ktoś się czuje podobnie to zachęcam do współdzielenia się smutkiem i goryczą ;p

Jednocześnie pozdrawiam realnie tych którym się podobało i do których ten humor trafia. Dobrze że chociaż jest niemałe grono tych, którzy zaznali pozytywnych wrażeń dzięki temu filmowi.