"Teoretycznie poszczególne etapy opróżniania gąsiorków można stopniować
następująco: nieco poniżej szyjki pierwszego gąsiorka – rozmowa poważna
i skoncentrowana; dwa cale poniżej – smutne, romantyczne wspomnienia;
trzy cale poniżej – analiza minionych sycących miłości; cal niżej –
analiza minionych niezaspokojonych namiętności; dno pierwszego gąsiorka
– ogólny, niesprecyzowany smutek. Nieco poniżej szyjki drugiego gąsiorka
– czarna rozpacz; dwa palce poniżej – pieśń śmierci i tęsknoty; kciuk
poniżej – każda inna znana pieśń".

- Gdyby cała rosa była z diamentów -odezwał się Pablo – bylibyśmy
bogaci. Moglibyśmy chodzić pijani całe życie.

"Biedny Danny, jakże życie cię oszukało! Siedzisz na tym ganku jak
pierwszy człowiek na ziemi, dokoła którego nie kwitnie jeszcze życie, i
jak ostatni człowiek na ziemi, kiedy ziemia przestała już być kolebką
natury. Ale patrz, Danny, nie jesteś przecież sam! Twoi przyjaciele
cierpią nad tobą. Patrz, jak na nich to się odbija. Spoglądają na ciebie
spod oka. Czekają jak psy gotowe się zerwać na znak pana i polecieć za
nim. Jedno weselsze słowo z twoich ust, Danny, jedno weselsze
spojrzenie, a psy zaszczekają i zaczną wymachiwać ogonami. Twoje życie
należy nie tylko do ciebie, nie wolno ci tak postępować, twoje życie
rządzi ich życiem. Nie widzisz, jak twoi przyjaciele cierpią? Otrząśnij
się Danny, zacznij żyć, aby żyć mogli znowu i twoi przyjaciele"
To powiedział Pilon, chociaż mową nie tak piękną. Nie, Pilon po prostu
wyciągnął do Danny’ego słoik po konfiturach i powiedział: - Chodź!
Dźwignij dupę.