Jeden z pierwszych filmów zrealizowanych całkowicie w plenerze. Van Dyke lubował się w filmach efektownych, czasem dość błahych i banalnych w gruncie rzeczy. Ten film jest niejako kwintesencją z jednej strony stylu filmowego tegóż reżysera, z drugiej okreslonych zapotrzebowań społecznych kina lat 30-tych. Efekt końcowy jest całkiem niezły, mimo że 3/4 filmu to film stricte przyrodniczy - van Dyke nie oszczędza widzom ani długich zdjęć fauny afrykańskiej, ani żywiołów (wodospad), choć dla widowni tego orksu musiało to być pewne novum. Cieszy fakt, że mieszkańcy Afryki nie zostali potraktowani całkowicie jako tubylcy i barbarzyńcy, z "uprzywilejowanej" pozycji białego obserwatora co często zdarzało się w starym kinie. Do tego świetna rola Careya.