Nigdy nie mogłem pojąć, co ludzie widzą w odrealnionym i dla mnie trochę nudnym, choć niewątpliwie efektownym „Hero” :) Co do różnic między częścią chińską a japońską, przyznaję całkowitą rację przedmówcy. Film tylko i aż dobry. O wyżyny się czasem ociera, lecz się na nie nie wspina.

Mmam pytanie, czy ktos z was posiada napisy do tego filmu? Mam go ju, ale neistety nawet angeilskieo tlumaczenia w necie nie moge uswiadczyć:(

A mnie się film podobał bardzo, choć muszę szczerze przyznać, że oprócz słynnego 'Hero' i 'Domu...' nie widziałem innych obrazów reżysera. Nie mam więc porównania, jak wygląda 'Riding...' na tym tle. Ujęła mnie jednak stonowana narracja, niezwykłe zdjęcia (choć główna zasługa tegoż to plenery), a przede wszystkim ta nić porozumienia między bohaterami. W gąszczu słów, natłoku tłumaczeń, telefonach, kasetach, są rzeczy, które rozumie się prawie że instynktownie. W azjatyckim kinie (sorry za uogólnienie) lubię te milczenie, w którym ukrywa się uniwersalny, międzykulturowy przekaz. Bez zbędnych słów, bez pośpiechu. Koniecznie muszę zobaczyć inne filmy Yimou.

Może nie jest to film na wiele razy, ale ogląda się przyjemnie.
Chyba kontrasty zamierzone, celowo przerysowane, smutne Tokio i schowani za swoimi maskami oschli Japończycy, uczą się czegoś od mieszkańców chińskiej wioski, tak prostych, szczerych i otwartych, że aż zabawnych. Górskie krajobrazy niesamowicie piękne.
Bardzo konsekwentnie ciągnięty klimat, połączenie smutnych tematów - śmiertelna choroba syna, z komizmem, humorem, dystansem.

oprócz 'szarych ulic tokio' nie zrozumiałem co więcej masz temu filmowi do zarzucenia. może taki miał być zamiar reżysera aby te dwa światy grubą kreską rozdzielić? nie widzę sensu się tego przyczepiać, fabuła dla mnie odpowiada, może warsztat d*** nie urywa ale nie jest to w końcu mainstreamowe kino akcji tylko bardziej skromny budżet

Osobiscie nie uwazam, aby film byl tylko dobry. Moze nie jest on genialny ale na pewno zasluguje na ocene 8. Powiem szczerze ze wymaga on pewnego ewocjonalnego doswiadczenia od widza i zrozumienia w pewnych kwestiach zyciowych. Golym okiem mozna zauwazyc ze jest to seans dla widowni dojrzalej ( i nie mam tutaj na mysli 20-30 latkow ). Emocje są tutaj dozowane bardzo oszczędnie, a i sama forma jest minimalistyczna. W zasadzie co pewien czas są zarzucane pewnego rodzaju "kotwice" by widz wytrzymal do konca. Osobiscie nie zaluje ze obejrzalem film w calosci, gdyz kluczowe i najbardziej esencjonalne są ostatnie minuty ( okolo 20 min liczac od konca). Od tego momentu film zaczyna być klarowny, spójny z przesłaniem i ambitny. Powiedziałbym nawet, ze ostatnie minuty nagrodziły mnie taką dawką emocji ze zakonczylem seans ze łzami w oczach i nie tylko. Polecam.

Ludzie, którzy doświadczyli opieki niekochającego ojca czy mieli jakiś problem w tych relacjach, mogą odebrać ten film z wielkim wzruszeniem. Nie jest to film wybitny, ale trzyma przyzwoity poziom. Trudno go porównać do "Drogi do domu", mowa o innej "miłości", trudniejszej.