Po uprzednim obejrzeniu Wilka film traci jeszcze więcej. Głównie przez nudziarstwo i gabinetowe rozgrywki, które w Wilku zostały skrócone do minimum. Tam liczyła się zarobiona kasa, a tutaj jej zarabianie. W hicie z Leo uwypuklona została forsa,forsa,forsa w Wall Street - słupki, giełda, chciwość.
Filmowi Stone'a brakuje witalności, żywiołowości Wilka. Jest to dosyć smętny dramat o tym,że świat rządzony jest przez bogaczy i gdy ktoś wpadnie w ich sidła przekabacą go na swoją stronę tylko po to,aby wycisnąć z niego kasę.
Niezbyt odkrywcze myśli przeplatają się ze scenkami rodzajowymi z życia giełdy. Niezrozumiały żargon, masa specyficznej gadki o sprzedawaniu i kupowaniu nie ułatwia seansu. Sprawia to jeszcze bardziej, że widz czuje się zagubiony, wessany przez świat maklerów i dorobkiewiczów. Może to był taki zamysł, ale jedynie mnie uśpił i nie podziałały na mnie nawet szarże Douglasa, który w moim osobistym mniemaniu mógł zagrać lepiej wielkiego sknerusa, chama i egoistę.
Zbyt dużo rozgrywek czysto ekonomicznych i finansowych, za mało dramatu głównego bohatera. Zbyt szybka i łatwa droga na szczyt i zbyt książkowy upadek z samej góry wraz ze swoimi kompanami.
Za czytelny, bez wigoru, bez emocji. Jakoś się to ogląda, ale tylko jakoś.

PS: Daryl Hannah - okropny babochłop, który pasuje na uptown girl jak Grodzka na miss mokrego podkoszulka.