Nie wiem, skąd u Ciebie to wrażenie, ze ten film jest odbierany zbyt powierzchownie. Wystarczy przejrzeć kilka tematów tutaj, by zobaczyć, że większość wypowiada się z sensem i dostrzega mnóstwo warstw.
,,Wesele" jest niemal perfekcyjnym komediodramatem, na którym na przmeian śmiejemy się i wpadamy w przygnębienie - i to w zasadzie wypływa z większosci opinii tutaj. Mamy też grę z utworem Wyspiańskiego, co jest ciekawym tematem do dyskusji.
Piszesz, że nie można u bohaterów odstrzec logiki i kalkulacji - a ja uważam wprost przeciwnie. Tutaj mało kto kieruje się uczuciami (jedynie Pani młoda i ,,Stuhr" na końcu), cała reszta żyje w zaścianku, kasie, rachunkach, materializmie, łatwych rozrywkach i alkoholu. Wszystko to skupia się w Wojnarze, a widoczne jest w jakimś stopniu w kazdym bohaterze.

Twój ostatni akapit troszkę przesadza. Chyba nie o to chodziło reżyserowi, raczej skupia się na brudnej codzienności, typowych przywarach. Nie proponuje Boga, bo w swiecie filmu do niego daleka droga. Na początek wystarczy, jeśli zabijemy w sobie obłudę, fałsz i chciwość.

Nie sądzę, że powierzchownie. Po prostu nie przepuszczają filmu przez pryzmat własnych przemyśleń, nie odnoszą go do własnego systemu wartości. Przejrzałam i nie znalazłam niczego interesującego.
Nawiązanie do Wyspiańskiego jest wyraźne i pomysłowe, ale nie interesuje mnie dyskusja o tym ;)
Nie kierują się logiką ponieważ dawno przestali żyć w sposób logiczny. Ich życie to czysty konsumpcjonizm i zawiść napędzana jeszcze ludzką ciekawością. Obłęd.
Swoje parszywe ruchy tłumaczą sobie walką o byt, ale nikt tak naprawdę nie zastanawia się jak tragicznie się one odbiją na ich życiu.
Śmiejemy się z posunięć bohaterów "Dlaczego Ja" itp. a podobne zachowania serwuje nam ten film.
To tak łatwo brzmi, na początek wystarczy... . Nie tak łatwo porzucić ideały, które zdominowały twoje życie do tego stopnia, że przestajesz kontrolować swoje życie :p. Tu trzeba siły wyższej.