Piękna opowieść o niespełnionej miłości Winnetou do kobiety ze szczepu Assiniboinów, po uratowania jej z pazurów niedźwiedzia. Wspaniale zapowiadające się uczucie miedzy Winnetou a Ribanną obróciła w niwecz jego własna inicjatywa na rzecz pokoju i zaprzestania rozlewu krwi między Indianami a osadnikami oraz innymi grasującymi po Dzikim Zachodzie osobnikami białej rasy. Optymistyczny wynik rokowań w pobliżu fortu Niobara, wodzów wielu plemion indiańskich z przedstawicielem Białego Ojca w Waszyngtonie, którego reprezentował pułkownik John Fryderyk Merril doprowadził do utraty jedynej kobiety, którą Winnetou kochał, na rzecz syna tegoż pułkownika, czyli porucznika Roberta Merrila. Wspaniale zagrana scena w chwili, kiedy jeden z wodzów uznał, że jeżeli Ribanna zamieszka w domu białego człowieka, przymierze zostanie zawarte. Z wielkim wyczuciem Pierre Brice zagrał sytuację, kiedy zorientował się jaka cenę za wymarzony pokój będzie musiał zapłacić osobiście. Jeszcze niedawno nieopodal wioski Assiniboinów, w grocie Winnetou i Ribanna wyznali sobie miłość przy dźwiękach pięknej, subtelniej i nostalgicznej muzyki, czyniąc z tej sceny jedną z najbardziej wzruszających i pięknych scen w tym serialu, a już niebawem ta sama melodia miała ton prawie żałobny. Kiedy powrócili z miejsca obrad do wioski Indian, aby Ribanna poznała jakie dodatkowe warunki zapadły podczas obrad pokojowych. Z wielkim bólem, tez heroizmem, ale i łagodnością przyjął Winnetou ten cios w swoje serce. Pozostała jednak świadomość, że stało się to w imię wyższych racji i na dodatek na rzecz mężczyzny, który także kochał Ribannę niemal od takiego samego czasu, a wykazywał dużo rozsądku i zapewniał Ribannie właściwe traktowanie w świecie białych ludzi.