Pięknie to ująłeś i mogę podpisać się pod każdym zdaniem. Film mnie również poruszył swym urokiem (kadry, muzyka, gra, plenery), ale i wielowątkowością. Motywy te jednak nie narzucają się widzowi nachalnie, moralizatorsko, tylko suną subtelnie po ekranie, wzbudzając wiele emocji. Spodziewam się, że każdego uderzy, czy urzeknie w tym obrazie coś innego - miłość, wojna, przemijanie, trwanie, czas, przyjaźń, bezinteresowność. Ja osobiście miałam wiele przeróżnych 'życiowych' refleksji i ściśnięte gardło przez większość seansu.

Ja również podpisuje się pod tym co dopisałaś

Polecam polskiego "Kamerdynera", tematycznie jest podobny, opowiada o przemijaniu i II wojnie światowej z perspektywy umierającego w czasie tej wojny porządku świata.

A co do "Wykopalisk", mam wrażenie, że ostatnim scenom zostało poświęcone zbyt mało czasu. Chyba muszę powtórzyć ten seans, chociaż częściowo.

A dziękuję, również oglądałam i także mi się podobał. Zwłaszcza, że pochodzę z Pomorza ;)

Do góry

Przepiękne zdjęcia, muzyka i doskonały dobór ról.

Pięknie napisane! Film mnie bardzo wzruszył i to cudowne, że jest tyle ludzi, którzy czują I przeżywają jak ja !:)

Szkoda tylko że niektórzy krytycy nic nie widzą w tym film nic więcej prócz sentymentalnej historii. A szkoda. Film porusza, pięknie pokazuje czym jest przemijanie, co po nas pozostaje, co w życiu się liczy ... i tez cieszę się, że jest tyle osób które widzą w tym filmie to co ja :)

nie tylko ty się wzruszyłaś...;)

Nie umiałabym moich odczuć piękniej ubrać w słowa.

Wzruszający i poruszający obraz. Mało takich filmów teraz powstaje, a szkoda .

aby wiedziec dokad idziemy trzeba wiedziec skad przyszlismy. Swietna wypowiedz, a Pani z Vogue moze powinna jeszcze obejrzec troche filmow i pozyc troche lat...

Syndrom 40tki cie dopadl...moja stara juz zona tez placze

a myślałam, że tylko ja się poryczałam ^^ przepięknie to opisałeś :)

Bardzo pięknie napisane,brawo! Lepiej nie ujęłabym w słowa swoich odczuć po obejrzeniu filmu,który właśnie wbrew pozorom nie opowiada tylko i wyłącznie o wykopalisku. Należy zajrzeć "głębiej",aby przekonać się,że główny przekaz to przemijanie,co po nas zostanie i co tak naprawdę najbardziej się w życiu liczy. Wszystko zostało przedstawione w bardzo delikatny,nienachalny sposób.

I tylko szkoda, że nie dodałeś, iż w zaistnieniu tej wojny mocno przyczynili się sami Anglicy... Wątek wojenny odebrany przeze mnie, Polaka, z zażenowaniem.
Film taki sobie, ckliwy, angielski.
Przemijanie? Proszę się obudzić - przemijanie człowiek ma szansę zauważyć już w wieku 16-18 lat (o ile nie wcześniej).
Co po nas zostanie? - "jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz"...

Właśnie widzę, że nie zrozumiałeś w ogóle mojego wpisu. Nie wiem ile masz lat, ale brzmisz jakbyś nie doświadczył jeszcze zbyt wielu momentów w swoim życiu. Czy może to po prostu zwykły cynizm?

"Brawo" za spostrzegawczość, mam lat wystarczająco dużo, by niejedno w życiu zobaczyć i doświadczyć, a także wyciągnąć wiele wniosków. I np. widzieć powszechny cynizm elit politycznych wszelkiej maści na całym świecie - w najnowszej historii i obecnie. Tylko, że te elity ktoś wybiera(ł), nieprawdaż? I ktoś je popiera(ł)? I ktoś uparcie wierzy w mądrość demokracji (=rządy ludu), nieprawdaż?
Ależ zrozumiałem... Chodzi o to, by "wszyscy ludzie byli braćmi, i siostrami" i by "byli młodzi, piękni, bogaci i dobrzy". Tylko, że... są egoistami.
Gdzie tu cynizm? Prawda do bólu. Sarkazm - o, tak.
Przemijanie to element naszego życia. Dzień po dniu. Czy to ma nas dołować? To już zależy od przyjętego systemu wartości.

Jestem dokładnie w takim samym stanie świeżo po obejrzeniu, muzyka nadal gra w tle i chciałam napisać bardzo podobny komentarz, ale widząc Twój uznaję to za zbędne, dlatego podpisuje się obiema rękami i nogami pod wszystkim co napisałeś. Siadając do tego filmu nie spodziewałam się tak głębokiego przekazu. Scena z Robertem, który zabiera swoją mamę w podróż tak mocno chwyciła mnie za gardło, że łzy płynęły same. Piękny, wzruszający i wartościowy film. Sztuka, której współcześnie zaczyna brakować...sztuka, która zostawia po sobie ślad i zatrzymuje na chwilę czas pędzającej rzeczywistości. Jeśli ktoś ma w sobie choć trochę ludzkiej wrażliwości, z pewnością doceni zamysł, przekaz i wykonanie, i nie raz wróci do oglądania.

Tak.

a czy są jakieś filmy poza nielicznymi wyjątkami z Mulligan w roli głównej, które nie wzruszają..? prawie wszystkie.