Jest to opowieść o czasach rewolucji kulturalnej w komunistycznych Chinach, w czasie której istniała zasada wysyłania młodzieży w odległe i trudne strony aby nauczyły się pracy fizycznej. Jest rok 1975, 16-letnia dziewczyna zwana przez innych zabawnie Xiu Xiu (naprawdę nazywa się Wen Xiu) zostaje wysłana w odległy kraniec Chin, na stepy Tybetu w prowincji Sichuan do pomocy w wypasaniu i hodowli koni. Xiu Xiu przeżywa rozstanie z rodziną a brutalna rzeczywistość boleśnie ją doświadcza. Dziewczyna wciąż jednak marzy o powrocie do domu i usiłuje nawet uciec z Tybetu, oferując różnym ludziom swoje ciało w zamian za obietnicę pomocy w powrocie do rodziny. Dziewczyna prostytuuje się wierząc w dobre intencje różnych urzędników, jednak ci tylko ją wykorzystują i śmieją się. Powoduje to tylko kolejne rozczarowanie i przykrości,
To debiut reżyserski aktorki Joan Chen, film kontrowersyjny ale i szczerze ukazujący prawdę o horrorze życia w Chinach. W 1998 r. nominowany do złotego Niedźwiedzia w Berlinie został zakazany w Chinach za nie obyczajność i polityczne tło.



Bardzo trudny film, ale warto zobaczyć. Ostrzegam że może szokować....

Akcja filmu rozgrywa się na równinach pomiędzy Chinami i Tybetem pod koniec Rewolucji Kulturalnej. Jest rok 1975, czyli rok przed śmiercią Mao i przejęciem władzy przez "Bandę Czworga", która zacznie przywracać kraj do normalności. Xiu Xiu jest jedną z 7,5 miliona "zhiqing", czyli młodzieży miejskiej, którą zabrano ze szkół i od rodzin, i wysłano na wieś, w ramach programu "wychowawczego". Nauczycielem Xiu Xiu jest Tybetańczyk Lao Yin, który zdaje się być bliższy swoim koniom, niż innym ludziom. Dziewczynka ma przez pół roku opiekować się stadem koni, a następnie stanąć na czele kobiecego batalionu konnego. Mija czas, a władze zapomniały poinformować ją, że taki batalion od dawna nie istnieje i nikt nie przyjedzie, aby zabrać ją z tego odludzia. Z prostej, ale niezwykle poruszającej historii Chen stworzyła film o utraconej cnocie. Zhańbionej - ale może odzyskanej.