Zetknąłem się z tym tytułem przy okazji tematu pod „Tropem”, gdzie poszukiwano innych podobnych w klimacie filmów: stary dom, morderstwo, czarny humor, burza i grupa niedorzecznych ludzi. Wszystko tu jest, ale w wykonaniu co najmniej o dwie klasy gorszym niż w genialnym „Clue”.

Jest zaproszenie na kolację i morderstwo. Morderstwo jeszcze się nie odbyło, ale to nic – w końcu morderca i ofiara wpierw muszą zjeść kolację. Cała intryga opiera się na obśmianiu klasyki i schematów kryminałów. Bohaterowie Hammeta czy Christie są tu pokazani w krzywym zwierciadle (tzn. ograniczono się do przekrzywienia ich nazwisk, karykatura z tego słaba, wszystkie na jedno kopyto zagrane – ot, raz się pomylą i cała zabawa), ale i tak zakończenie miażdży (oczywiście go nie zdradzę – powiem tylko, że odkrycie mordercy jest tu najmniej ważne).

Całkiem dobre otwarcie, z trzeszczącym mostem, ślepym lokajem i latającymi rzeźbami.


7/10.


- Człowiek, który rozmawia z krową jest jak pociąg bez kół – daleko nie zajedzie!

- Dobrze, przejdźmy do salonu, mój syn posprząta zwłoki.
- Czemu ja odwalam czarną robotę?
- Bo nie ma tu twojej matki.

- Bardzo interesująca teoria, ale przeoczyłeś jeden drobny szczegół.
- Jaki?
- Jest głupia! Głupszej w życiu nie słyszałem!

- Udało wam się ze skorpionem?
- Mi się udało, ale żona za 50 minut musi być w szpitalu.