Wiem, że dla wielu ten film nie jest tak super jak Spirited Away, Ruchomy Zamek Hauru czy
choćby Totoro. Ale czy ja wiem czy powinniśmy te filmy porównywać tylko dlatego że wszystkie są
Studia Ghibli? Przecież to zupełni inny gatunek, film biograficzny i jak dla mnie najlepszy w
swoim rodzaju. Dawno się tak dobrze nie bawiłam oglądając film. Oczywiście oceny nie
wystawiłam tylko za fabułę ale również za kreskę, która jest niesamowicie płynna. To w jaki
sposób poruszają się postacie jest tak naturalne, że aż trudno uwierzyć że mamy przed oczami
kreskówkę a nie żywych ludzi. Do tego nie zabrakło magicznych wstawek, takich jak trzęsienie
ziemi pokazany w oryginalny sposób, niczym jakiś potwór atakujący ludzi. To daje większą wizję
niebezpieczeństwa. Muzyka jest bardzo dobra ale według mnie do genialnej trochę jej zabrakło,
ale mimo to i tak świetnie wpasowała się w film i pomagała nam wczuć się w go. Fabuła bardzo
prosta i życiowa, niby nic oryginalnego, a jednak. Urzekła mnie ta historia w całości. Bohaterowie
bardzo sympatyczni, nawet krzykliwy dziadek szef naszego głównego bohatera, da się lubić.
Przyjaciel Jiro i jego przemyślenia na temat rozwoju Japonii, no cudowne, taki nerwowy facet :P
Sam Jiro to taki cierpliwy i spokojny dżentelmen, który obiecał poświęcić się pracy, przez co nie
zawsze ma dużo czasu dla Naoko. I to mnie trochę martwiło i sprawiało że zadawałam sobie
pytanie "Czy on ją naprawdę kocha?" jednak po obejrzeniu całego filmu jestem przekonana, że
ją kochał. To opowieść nie tylko o miłości, czy o twórcy samolotów, ale też o dążeniu do marzeń,
o nie poddawaniu się bez względu na przeszkody. Jednak okrutna prawda bywa taka, że nie
wszystkie marzenia wyglądają w rzeczywistości tak jak sobie je wyśniliśmy. "Zrywa się wiatr,
spróbujmy żyć, tak trzeba". Ode mnie 10/10 za całokształt.