Już od dziś w polskich kinach możecie oglądać "Diego" - dokumentalną biografię legendy futbolu, Diego Armando Maradony, w reżyserii mistrza kina faktu Asifa Kapadii. Twórca "Amy" i "Senny" i tym razem nie zawiódł, kreśląc portret skomplikowanej osobowości w sposób, którego nie powstydziliby się twórcy najlepszych thrillerów. Właśnie dlatego postanowiliśmy wyróżnić film znakiem jakości "Filmweb poleca!".
Kapadia kręcił wcześniej filmy o brazylijskim mistrzu Formuły 1 Ayrtonie Sennie oraz diwie soulu Amy Winehouse, toteż nic dziwnego, że właśnie Maradona znalazł się na jego radarze. Senna i Winehouse byli ikonami swoich czasów, rezonans w popkulturze okazał się na tyle silny, by zamienić ich karierę w medialny spektakl, los z kolei dopisał do ich życiorysów tragiczną kodę. Historia Maradony też w pewnym sensie wydaje się zamkniętą księgą - kiedy w ubiegłym roku pokazywał środkowy palec nigeryjskim kibicom, przypominał relikt nieistniejącej epoki, w której podobne sytuacje uchodziły bogom futbolu na sucho. Kapadia traktuje go z większą empatią: pokazuje, że gdyby zachował się inaczej, oznaczałoby to wyzwolenie z więzów społecznego i kulturowego determinizmu. W przeciwieństwie do klasycznych dokumentalnych biografii, nie jest to origin story: okres dzieciństwa na ulicach Buenos Aires, gry w Boca Juniors, przymiarek do reprezentacji Argentyny, a nawet stażu w Barcelonie, reżyser traktuje zaledwie jako prolog. Zasadnicza część filmu to czas gry w barwach Napoli - to właśnie tam boski Diego próbował utrzymać równowagę na samym szczycie i to właśnie czas spędzony w Neapolu wydaje się kluczem do jego historii.
(...)
Zrobione jest to wszystko tak, że szczęka bezustannie ląduje na podłodze. Reżyser ma zaplecze w fabułach, zaś o materii dokumentalnej myśli w kategoriach punktów zwrotnych oraz eskalacji napięcia. Chwyty rodem z najlepszego kina gatunków, od komedii, przez dramat rodzinny, po thriller, służą mu do budowania dramaturgii, z kolei nieprawdopodobna ilość (i jakość!) materiałów archiwalnych - do zacierania granicy pomiędzy fabułą a dokumentem. Domowe nagrania, odrestaurowane relacje ze spotkań włoskiej ligi, wywiady z biografami, trenerami, masażystami i Bóg wie, kim jeszcze, zapisy konferencji prasowych, wszechobecny głos narratorów z offu - wszystko składa się na opowieść pozbawioną szwów, fałszywych nut, zmontowaną z pełną świadomością tego, że dobry materiał broni się sam. O sam proces dokumentacji i selekcji nawet nie pytam - mam tylko nadzieję, że facet widuje czasem swoją rodzinę - czytamy w recenzji Michała Walkiewicza.
Cały tekst znajdziecie TUTAJ. Niedługo przypomnimy Wam również wywiad z reżyserem, który Michał przeprowadził na festiwalu w Cannes.
Znak jakości "Filmweb poleca!" to wyróżnienie przyznawane przez redakcję Filmwebu filmom zasługującym na szczególną uwagę widzów. Są wśród nich nie tylko produkcje artystyczne, ale także komercyjne, doskonale spełniające wymagania danego gatunku bądź przekraczające je w zaskakujący sposób.
Kapadia kręcił wcześniej filmy o brazylijskim mistrzu Formuły 1 Ayrtonie Sennie oraz diwie soulu Amy Winehouse, toteż nic dziwnego, że właśnie Maradona znalazł się na jego radarze. Senna i Winehouse byli ikonami swoich czasów, rezonans w popkulturze okazał się na tyle silny, by zamienić ich karierę w medialny spektakl, los z kolei dopisał do ich życiorysów tragiczną kodę. Historia Maradony też w pewnym sensie wydaje się zamkniętą księgą - kiedy w ubiegłym roku pokazywał środkowy palec nigeryjskim kibicom, przypominał relikt nieistniejącej epoki, w której podobne sytuacje uchodziły bogom futbolu na sucho. Kapadia traktuje go z większą empatią: pokazuje, że gdyby zachował się inaczej, oznaczałoby to wyzwolenie z więzów społecznego i kulturowego determinizmu. W przeciwieństwie do klasycznych dokumentalnych biografii, nie jest to origin story: okres dzieciństwa na ulicach Buenos Aires, gry w Boca Juniors, przymiarek do reprezentacji Argentyny, a nawet stażu w Barcelonie, reżyser traktuje zaledwie jako prolog. Zasadnicza część filmu to czas gry w barwach Napoli - to właśnie tam boski Diego próbował utrzymać równowagę na samym szczycie i to właśnie czas spędzony w Neapolu wydaje się kluczem do jego historii.
(...)
Zrobione jest to wszystko tak, że szczęka bezustannie ląduje na podłodze. Reżyser ma zaplecze w fabułach, zaś o materii dokumentalnej myśli w kategoriach punktów zwrotnych oraz eskalacji napięcia. Chwyty rodem z najlepszego kina gatunków, od komedii, przez dramat rodzinny, po thriller, służą mu do budowania dramaturgii, z kolei nieprawdopodobna ilość (i jakość!) materiałów archiwalnych - do zacierania granicy pomiędzy fabułą a dokumentem. Domowe nagrania, odrestaurowane relacje ze spotkań włoskiej ligi, wywiady z biografami, trenerami, masażystami i Bóg wie, kim jeszcze, zapisy konferencji prasowych, wszechobecny głos narratorów z offu - wszystko składa się na opowieść pozbawioną szwów, fałszywych nut, zmontowaną z pełną świadomością tego, że dobry materiał broni się sam. O sam proces dokumentacji i selekcji nawet nie pytam - mam tylko nadzieję, że facet widuje czasem swoją rodzinę - czytamy w recenzji Michała Walkiewicza.
Cały tekst znajdziecie TUTAJ. Niedługo przypomnimy Wam również wywiad z reżyserem, który Michał przeprowadził na festiwalu w Cannes.
Znak jakości "Filmweb poleca!" to wyróżnienie przyznawane przez redakcję Filmwebu filmom zasługującym na szczególną uwagę widzów. Są wśród nich nie tylko produkcje artystyczne, ale także komercyjne, doskonale spełniające wymagania danego gatunku bądź przekraczające je w zaskakujący sposób.
powiązane artykuły Diego
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
