Zgadzam się z tobą. Jako poeta i jako prozaik, którego proza była poezją.

moze i geniusz ale geniusze nie powinni odchodzic w taki sposob jak on- wrażliwa psychika poety niewytrzymala naporu rzeczywistosci

Ty - ty prawdziwej nie uronisz łzy.
Ty najwyżej w górę wznosisz brwi.
I niezaraźliwy wcale jest twój śmiech

Bo ty grasz!

Mój ulubiony cytat z jego wszystkich wierszy. Zgadzam się co do geniusza.

To nie wiersz.Stachura pisal takze piosenki "Zycie to nie teatr" to wlasnie piosenka;-)Pozdrawiam

"Dopóki sił,będę szedl,będę biegł nie dam się"...

"... ja, cóż, włóczęga, niespokojny duch, ze mną można tylko pójść na wrzosowisko i zapomnieć wszystko.."

Jak po nocnym niebie sunące białe obłoki nad lasem
Jak na szyi wędrowca apaszka szamotana wiatrem
Jak wyciągnięte tam powyżej gwiaździste ramiona wasze
A tu są nasze, a tu są nasze, a tu są nasze

Jak suchy szloch w tę dżdżystą noc
Jak winny-li-niewinny sumienia wyrzut
Że się żyje gdy umarło tylu tylu tylu
Jak suchy szloch w tę dżdżystą noc
Jak lizać rany celnie zadane
Jak lepić serce w proch potrzaskane
Jak suchy szloch w tę dżdżystą noc

Pudowy kamień, pudowy kamień
Ja na nim stanę, on na mnie stanie
On na mnie stanie, spod niego wstanę

Jak suchy szloch w tę dżdżystą noc
Jak złota kula nad wodami
Jak świt pod spuchniętymi powiekami
Jak zorze miłe, śliczne polany
Jak słońca pierś
Jak garb swój nieść
Jak do was, siostry mgławicowe
Ten zawodzący śpiew

Jak biec do końca, potem odpoczniesz, potem odpoczniesz
Cudne manowce, cudne manowce, cudne, cudne manowce

"Ci, co mówią, że wierzą w Boga i Ci, co mówią, że nie wierzą - mówią to samo. Dla jednych, jak i dla drugich - ten sam problem: wiara. Jedni wierzą w swoją wiarę, drudzy wierzą w swoją niewiarę. Jedni i drudzy wierzą. I wierzą w istocie w to samo, w to, co sami wymyślili [...]"

Wielki człowiek-nikt...

Stachura nie był człowiekiem-Nikt.Gdyby tak było nie popełniłby samobójstwa.

Wydaje mi się, że był i z tego względu właśnie popełnił samobójstwo, wyssał życie ziemskie do cna, doznał w jakimś stopniu istoty zrozumienia, tylko cała jaskrawość w pewnym momencie była zbyt uciążliwa. Napisał, że tylko dla człowieka-nikt śmierć nie jest końcem , a kolejnym epizodem, może to furtka do kolejnych doznań? chociaż z drugiej strony, na ostatnich kartkach pamiętnika myśli rozproszonych, boleśnie podkreślał, że pozostał już tylko człowiekiem-ja.. chociaż to tylko czcza gadanina, możemy tylko snuć domysły, w czym sensu nie widzę. Niech odpoczywa w spokoju.