Od 16 stycznia 1919 roku był premierem II RP, pełniąc również funkcję ministra spraw zagranicznych.
Otrzymał tytuł lordowski od brytyjskiego monarchy Jerzego V.
Pośmiertnie otrzymał najwyższe polskie odznaczenie wojskowe Order Virtuti Militari.
W 1878 roku ukończył z odznaczeniem warszawski Instytut Muzyczny (Polska), gdzie studiował grę na fortepianie.
Jego podobizna pojawiła się na banknocie z 1993 roku o nominale dwa miliony złotych.
Otrzymał Legię Honorową, najwyższe odznaczenie nadawane przez rząd francuski.
Jako pierwszy Polak w historii, otrzymał odznaczenie brytyjskie Order Imperium Brytyjskiego.
W roku 1912 otrzymał doktorat honoris causa uniwersytetu we Lwowie, w 1919 w Krakowie, w 1924 w Poznaniu, oraz kilku uczelni amerykańskich.
Od roku 1961 w Bydgoszczy odbywa się co trzy lata Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Paderewskiego.
Zmarł w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA) na zapalenie płuc. Ciało pierwotnie pochowano na Cmentarzu Narodowym w Arlington (Wirginia, USA), a następnie, 29 czerwca 1992 r., trumnę z jego prochami sprowadzono do Polski, gdzie spoczęła w krypcie archikatedry św. Jana Chrzciciela w Warszawie.
Obsługa Muzeum Polskiego w Ameryce w Chicago odnotowała incydenty związane z rzekomymi przypadkami nawiedzania go przez ducha Paderewskiego, łącznie z relacjami ludzi, którzy uważają, że mieli z nim styczność.
W roku 1910 z jego inicjatywy wykonano i odsłonięto uroczyście w obecności 150 tys. osób w Krakowie pomnik upamiętniający zwycięstwo wojsk polskich w bitwie pod Grunwaldem.
W 1915 założył wraz z Henrykiem Sienkiewiczem w Vevey Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.