Roman Bratny

Polski prozaik, poeta, publicysta, scenarzysta filmowy. Oficer Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim. Podczas okupacji redagował miesięcznik "Dźwigary". Debiutował konspiracyjnym tomikiem "Pogarda" (1944). Po wojnie studia w Akademii Nauk Politycznych. 1946-1947 redaktor "Pokolenia", "Nowej Kultury" i "Kultury". W 1949 ukończył Akademię Nauk Politycznych w Warszawie. Pracował w wielu redakcjach tygodników społeczno-politycznych, m. in. "Nurt", "Odrodzenie". W latach 1955-60 kierownik literacki zespołu filmowego "Studio", a w latach 1969-72 zespołu filmowego "Kraj". W latach 1974-82 był kierownikiem literackim Teatru Powszechnego w Warszawie. Utwory Bratnego nawiązują do doświadczeń jego pokolenia, nazywanego Kolumbami od tytułu jego znanej powieści "Kolumbowie. Rocznik 20" (1957). Tematykę tę rozwijał w "Szczęśliwych torturowanych" (1959), "Śniegi płyną" (1961), "Brulion" (1962), "Nauka chodzenia" (1965), "Życie raz jeszcze" (1967). Wiele pozycji zekranizowanych. Powieści współczesne, polityczne, oceniano kontrowersyjnie, np. "Rok w trumnie" (1983), "Wśród nocnej ciszy" (1987).