Zapomniałeś o Bennym Hillu.

Ostatnio o nim czytałam. Przykre. To jest w jakiś sposób paradoks,że ludzie którzy bawią innych sami przeżywają nierzadko depresje, dramaty.

Myślę, że dzieję się tak dlatego, że osoby które uwielbiają rozmieszać innych czerpią z tego niewyobrażalną radość. Każdy człowiek łapie gorszy dzień, a wtedy takiego komika kto może rozsmieszyc, na kogo może liczyć by go rozśmieszył. Osoby, które są uśmiechnięte, są zawsze pogodne to ich zazwyczaj dopada tak zwana depresja, a nie ludzi pochmurnych. Takie jest moje zadanie ;)

Raczej chodzi o to, że ludzie z poczuciem humoru są mniej stabilni emocjonalnie i w razie sytuacji, które ich przerastają, gorzej znoszą to zderzenie z prozą życia, niż przesadni realiści i pesymiści. Oni zawsze zakładają również tę gorszą wersję.

Nie zgodzę się z twoim zdaniem, ponieważ Ja sama jestem bardzo optymistyczna i mam poczucie humoru i w najgorszych sytuacjach potrafię znaleźć cień dobrej strony, tylko nieliczne osoby tak potrafią i są to osoby właśnie, które sa stabilni emocjonalnie, a dokładniej ujmując sa wrażliwi i maja niesamowita paletę uczuć i emocji jak tu napisałaś. A realisci : są pesymistyczni, negatywnie nastawieni na życie i zazwyczaj nie ma u nich szczęścia. Dlatego nie zgadzam się bardzo z Twoim zdaniem, ale szanuję.

"Ludzie z poczuciem humoru są mniej stabilni emocjonalnie i w razie sytuacji, które ich przerastają, gorzej znoszą to zderzenie z prozą życia, niż przesadni realiści i pesymiści" - skąd zaczerpnęłaś to osobliwe uogólnienie?

"Bądź pesymistą, możesz się przyjemnie zaskoczyć" :)

Dobrze, że zwróciłeś na to uwage, ale temat do zamknięcia jak dla mnie. Nie wyciągajcie ludzie tych swoich domysłów zbyt śmiało, bo papieru toaletowego na to zabraknie i kupcie podręczniki. "Raczej chodzi o to, że ludzie z poczuciem humoru są mniej stabilni emocjonalnie". Że jak?

Z pretensjami co do tego cytatu to proszę do mojego wykładowcy psychologii :P :)

Aaa, to już wiem skąd to modne ,,stabilny emocjonalnie".
Jezu, po prostu dzisiejsi psychologowie są największymi szkodnikami tego świata. Wszystkich oznaczylibyście jakąś łatką, wszystkich podzielilibyście na kategorie, wszystkich pod tezy i uogólnienia. Oczywiście po to, żeby uwierzyli, że mają jakiś problem, a wy ich z tego uleczycie.
Wszystko byleby kabze nabić.

Możliwe. Ja nie jestem psychologiem, mówię tylko, co od takowego na ten temat słyszałam ;-) Twierdził, że ci, którzy potrafią cieszyć się życiem, mocniej także cierpią. Może nie zgadzam się z tym w stu procentach, ale wydawało mi się to całkiem dorzeczne. Zapierać się całkiem nie będę, bo aż tak mnie ten temat nie zajmuje :-)

Moje zdanie jest takie: Ci, którzy potrafią cieszyć się życiem, muszą być w jakiś sposób wrażliwsi, chociażby na otaczający ich świat, ludzi, wydarzenia. A wrażliwsi ludzie boleśniej odczuwają przykre zdarzenia. Ja wiem, że życie jest do d.py, nienawidzę go, nie cieszę się nim, żyję w nieustannym smutku i depresji, dlatego żadne przykre zdarzenie mnie nie zaskoczy. A żył będę tak długo jak chciał i zabiję się wtedy, kiedy będę chciał, a nie pod wpływem impulsu.

Myślę że aby być takim komikiem trzeba być po trochu geniuszem w skeczach, a to mocno wypala a z czasem jak wszystko przestaje cieszyć.

Tacy ludzie są chyba zbyt wrażliwi. Warto im pomagać w podbramkowych sytuacjach.