Jedyne Angole, jakie jeszcze mie teraz fascynujóm, to przechodzónco stylistyczne zmiany grupa Suede. Oasis mu durch tyn sóm styl, ale z przebojami łostatnio coś krucho, natómias Suede szlagierowych kómpozycji mo w pieróny, ale zaś gubióm ich zmiany wspómnianyj stylistyki... Póki groł z nim Bernard Butler mieli swój rozpoznawalny, chropowaty, alternatywny styl, któryu ubogacoł te wszyskie piynkne melodie i hiciory, jakie kómponowali. Po jego odejściu zostoł im ino specyficzny głos wokalisty Bretta Andersóna (w niymieckich mediach pado określynie, że to "jodłujóncy eunuch") i coroz mnij pómysłów na przesterowane, jazgotliwe, garażowe granie. Zamias tego poszli w słodkawo-lukrowany pop, elektrónika, czasym akustyczne brzmiynia, co niystety już tak niy porywo. Na kożdyj ich kolejnyj płycie sóm utwory zachwycajónce, ale niystety sóm i takie, które idzie uznać za przeciyntne, a coś czuja, że z Butlerym byłoby inaczyj, bardzij artystycznie i ambitnie...