Od pierwszej chwili, gdy pojawił się w serialu nie mogłam oderwać od niego oczu. Nie chodzi o to, że jest przystojny. Są przystojniejsi, ale on ma "to coś"! Niesamowita charyzma i fantastycznie gra. Trochę inaczej wyobrażałam sobie Paderborna. Przede wszystkim, że jest starszy i nawet lekko szpakowaty. Paderborn to było dla mnie męskie zwierzę. Wyższy i w ogóle, ostry facet. Ale wystarczyło, że się odezwał, że kamera zbliżyła jego twarz i już wiedziałam, że to jest Pader. Leniwy dystans, ironiczny uśmieszek, ale nie groteskowy tylko z klasą. Autoironia i lekki cynizm. Inteligentne riposty i...spokój. Opanowanie pełne siły. Zapomniałam, że mężczyźni naprawdę świadomi swojej wartości nie mają potrzeby epatowania siłą, rozumianą jako agresja, podniesiony ton, sztywność budząca respekt. Tacy mężczyźni są właśnie jak Pader w wykonaniu Szymona Piotra Warszawskiego. Taki giętki, trochę koci sposób bycia, ale pomimo uśmieszku w kącikach ust widać, że nie jest to ktoś kogo można lekceważyć, że jest groźny a nawet bezwzględny i trzeba być czujnym. Sorry za śmieszne porównanie, ale kojarzy mi się z drapieżnikiem z gatunku kotowatych. Spokojnie patrzy, pozornie rozleniwiony ale całe ciało napięte i gotowe do skoku. Uwielbiam takie męskie postaci. Idealnie taki był Petyr Baelish z "Gry o tron". Mam słabość do takich charyzmatycznych, diablo inteligentnych, potrafiących ograć wszystkich drani. Szkoda, że Padera nie będzie więcej w serialu. Mam nadzieję, że kariera tego aktora poszybuje w górę po tym serialu. Fajnie, że twórcy "Chyłki" zdecydowali się na nieopatrzoną twarz. Teraz czekam z niecierpliwością na jego kolejną rolę. A na koniec -ma doskonałą dykcję. Mimo, że nadał Paderbornowi taką manierę lekkiego "cedzenia" przez zęby to wyraźnie słychać wszystko. A to w polskich produkcjach rzadkość.