Co do filmów, nie mam wątpliwości: wszystkie wyszły mi doskonale.

Moi bohaterowie wyglądają przez okno - czasem powodowani ciekawością, a czasem lekiem. Świat zewnętrzny bywa bowiem, niestety, źródłem zagrożenia, albo choćby lęku. Przez okno - widzi się - i tu można dopatrzeć się analogii z okiem kamery. Okiem tym reżyser patrzy na świat, który wymyślił i któremu chce nadać jakiś kształt. Oko kamery to jest jego oko. Przejrzyste i tajemnicze.

Uprawianie sztuki polega między innymi na stawianiu sobie coraz bardziej skomplikowanych zadań formalnych.

Nie chodzi mi o to, żeby robić filmy w ogóle. Idzie mi o to, aby robić swoje filmy.

(W. J. Has)

więcej: Henryk Kluba, Has - in memoriam, w: Kino, nr 10/2001, s. 52-53