Zgadzam się z przedmówcą, ale co do tego "że polskie kino jest obecnie w kryzysie" nie zauważyłem objawów. Skąd ten pomysł?

Cóż, ostatnio główny nurt polskiej kinematografii zatracił oryginalność. Część filmów robiona jest jako podróbki filmów zagranicznych, część to filmy zrobione typowo na zlecenie pewnych grup ideologicznych, rzadko kiedy trafi się coś oryginalnego tak jak "Wołyń". Poza tym, często pojawia się problem z prowadzeniem kamery, coś jakby w szkołach filmowych odwalali fuszerkę w tej materii. Zjawiskiem jest znaleźć nowy polski film, gdzie kamera jest dobrze prowadzona. Smarzowski sobie z tym radzi, ale co do innych, to czasami jest po prostu tragicznie. To zaczęło się mniej więcej od Ogniem i Mieczem, gdzie ogromną wojnę z kozakami pokazano tak fatalnie, że zupełnie nie czuć wagi tych wydarzeń. Jeżeli do tego dodamy często brak próby emocjonalnego zaangażowania widza, to efektem jest po prostu sztuczny obraz, który nudzi i nie wzbudza żadnych odczuć, ani pozytywnych, ani negatywnych. Ot, po prostu zapychacz czasu.

Rozumiem. A jak oceniasz ostanie polskie produkcje chociażby te:
1. Ostania rodzina
2. Carte Blanche
3. Body / Ciało
4. Ziarno prawdy
5. Moje córki krowy
6. Jestem mordercą
7. Niewinne
8. Czeski błąd
9. Sztuka kochania
Smarzowski to mój wybitny twórca (zobacz Wikipedię i kto go sfotografował :D ). Jednak i inni filmowcy mają przebłyski geniuszu czego dowodem są rzadkie "osiągnięcia" Patryka Vegi ;) Jestem dobrej myśli co do polskiej kinematografii. Jeszcze nie zatraciła oryginalności.

Nie oglądałem tych filmów, co napisaleś wyżej. Moja znajomość twórczości Smarzowskiego to na razie te dwa filmy co wyżej napisałem. Na pewno obejrzę ich z czasem więcej, bo "Wesele" i "Wołyń" są jak dla mnie znakomite. Powiedziałbym, że to polski Quentin Tarantino, ale byłaby to dla niego obraza, bo jest oryginalnym twórcą a nie żadnym odtwórcą.