Rok 1987 to chyba największa zaprzepaszczona szansa w świecie gier komputerowych. Właśnie wtedy w ZSRR powstał "Tetris". Jednak przez brak odpowiedniego prawa autorskiego ówczesny Związek Sowiecki, a późniejsza Rosja utraciła bezpowrotnie szansę zawojowania rynku rozrywki elektronicznej na wczesnym etapie jej istnienia. "Tetris" to obecnie tytuł, który kojarzy chyba każdy gracz na świecie. Pomimo jego wiekowości, warto spróbować nadrobić zaległości, jeśli ten tytuł leży na waszej "kupce wstydu".
Oprawa wizualna nie ma w tej grze żadnego znaczenia. Jest na tyle wyraźna, że pozwala na prowadzenie satysfakcjonującej rozgrywki aż do dnia dzisiejszego. Dźwiękowo to nic nadzwyczajnego. Zwykłe efekty sukcesywnego klikania klawiszy i umieszczania klocków w odpowiednich miejscach. Technicznie nie mam tej grze nic do zarzucenia.
Rozgrywka jest prosta jak budowa cepa. Co jakiś czas z góry ekranu spadają nam klocki o różnych kształtach. Musimy ustawiać je tak, aby w sumie stworzyły poziome linie, za które zdobędziemy punkty. Kluczem jest odpowiednie planowanie i nietworzenie luk w układance.
"Tetris" to dobry sprawdzian refleksu, koordynacji oko-ręka i myślenia taktycznego. Jeśli wkręcimy się w zabawę, to potrafi nas wciągnąć na długie godziny. Jednak mi za szybko się znudziła. Przy obecnej szerokiej gamie wyboru gier mobilnych itp. ten radziecki twór nie ma praktycznie racji bytu. Powstało wiele odświeżonych wersji, które prawdę mówiąc są tylko nieudanymi próbami odgrzewania kotleta i odcinaniem kuponów od sentymentalnych graczy z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku.
Obecnie "Tetris" najlepiej sprawdza się jako zabijanie czasu w trakcie podróży tramwajem, pociągiem itp. Poza satysfakcjonującą (na krótką metę) rozgrywką nie oferuje nic szczególnego.
Podsumowując, "Tetris" to dobra gra, która swego czasu wiele narozrabiała na rynku gier. Najbardziej szkoda mi twórcy. Być może Alexey Pazhitnov mógłby wyciągnąć coś więcej, z korzyścią dla graczy. Możliwe, że rynek gier komputerowych wyglądałby dziś inaczej, jednak tak się nie stało. Pozostaje nam tylko ogrywać tą klasyczną grę, najlepiej w jej oryginalnym wydaniu.
Oprawa wizualna nie ma w tej grze żadnego znaczenia. Jest na tyle wyraźna, że pozwala na prowadzenie satysfakcjonującej rozgrywki aż do dnia dzisiejszego. Dźwiękowo to nic nadzwyczajnego. Zwykłe efekty sukcesywnego klikania klawiszy i umieszczania klocków w odpowiednich miejscach. Technicznie nie mam tej grze nic do zarzucenia.
Rozgrywka jest prosta jak budowa cepa. Co jakiś czas z góry ekranu spadają nam klocki o różnych kształtach. Musimy ustawiać je tak, aby w sumie stworzyły poziome linie, za które zdobędziemy punkty. Kluczem jest odpowiednie planowanie i nietworzenie luk w układance.
"Tetris" to dobry sprawdzian refleksu, koordynacji oko-ręka i myślenia taktycznego. Jeśli wkręcimy się w zabawę, to potrafi nas wciągnąć na długie godziny. Jednak mi za szybko się znudziła. Przy obecnej szerokiej gamie wyboru gier mobilnych itp. ten radziecki twór nie ma praktycznie racji bytu. Powstało wiele odświeżonych wersji, które prawdę mówiąc są tylko nieudanymi próbami odgrzewania kotleta i odcinaniem kuponów od sentymentalnych graczy z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku.
Obecnie "Tetris" najlepiej sprawdza się jako zabijanie czasu w trakcie podróży tramwajem, pociągiem itp. Poza satysfakcjonującą (na krótką metę) rozgrywką nie oferuje nic szczególnego.
Podsumowując, "Tetris" to dobra gra, która swego czasu wiele narozrabiała na rynku gier. Najbardziej szkoda mi twórcy. Być może Alexey Pazhitnov mógłby wyciągnąć coś więcej, z korzyścią dla graczy. Możliwe, że rynek gier komputerowych wyglądałby dziś inaczej, jednak tak się nie stało. Pozostaje nam tylko ogrywać tą klasyczną grę, najlepiej w jej oryginalnym wydaniu.
Moja ocena:
7
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
