z zamieszkami się zgodzę, ale z tym burżuazyjnym zepsuciem niekoniecznie. Mi tam odpowiada, że w końcu pojawił się w polskiej telewizji serial, gdzie panienki nie są takie grzeczne. Trochę dekadencji, trochę flirtów, trochę pikantnych romansów, jakiś zdrady. A nie tylko rumieniec na twarzy i spuszczone oczęta ;)

Tak, ja również jestem za wieloaspektowym pokazaniem życia, bez jego lukrowania i wystawiania słodkich laurek. Ale własnie pokazanie tego życia w jego naturalności wymaga uwzględnienia panującej w danym okresie obyczajowości, która tu jakby została mocno uwspółcześniona. Takie anachronizmy rażą - podobnie jak razić może pobieżne potraktowanie spraw regionalnych (skoro już reżyser chciał pokazać autentyczne środowisko śląskie, powinien zatrudnić choćby jednego Ślązaka, który zweryfikowałby poprawność dialogów wypowiadanych gwarą)...

Jeszcze innym problemem, który razi mnie jako Ślązaka i Polaka zarazem jest to, że Ślązacy pokazywani są w polskim filmie bardzo trywialnie - albo jako zdrajcy i kolaboranci, albo jako tępi robole, albo - jak w tym filmie - jako komunistyczni agitatorzy. Środowisko śląskie naprawdę było o wiele bogatsze - sam wywodzę się z rodziny śląskiej o głębokich tradycjach patriotycznych. I choć moimi przodkami byli górnicy i hutnicy, książka była w ich ręku na porządku dziennym. Dlaczego czasem nie pokaże się Śląska od tej własnie strony?

Ale dziękuję za ten głos. Przyznam, że skłonił mnie on do refleksji, czy aby kwestia śląska nie nastawiła mnie zbyt emocjonalnie do innych aspektów filmu. Być może, że powinienem jednak nieco podnieść moją ocenę i dostrzec więcej walorów - np. pieczołowicie wykonaną scenografię, dobrą grę aktorów czy bogatą wielowątkowość...

Ze wstydem, ale muszę przyznać, że niedokładnie przyglądałam się wątkowi śląskiemu. Po przytoczeniu tutaj faktów, muszę się zgodzić, że jest to bardzo słaby punkt tego serialu.

Co do obyczajowości to powiem tak. Duża cześć mojej rodziny to krakowskie mieszczaństwo i .... działo się wtedy! Kochanki, szpitale psychiatryczne, nielegalne skrobanki i bankructwo - to wszystko w mojej rodzinie tak na początku XX wieku. Więc u tych Biernackich to w sumie niekoniecznie aż tak przesadzone ;) Wiadomo, to jest serial, musi się coś dziać. A Marynia przecież cały czas z tym Dosterem jest na pan i pani, więc obyczajowość dostosowali do tamtych czasów ;)

Szkoda mi tylko, że jest tak mało ujęć z Krakowa. Większość to zdaje się jest Lublin, no i niestety to widać (tzn ja widzę, że na pewno nie Kraków).

Bardzo się cieszę z naszej rozmowy, bo pozwala mi ona zweryfikować kilka zasadniczych kwestii. Choćby różnice mentalne i obyczajowe między Krakowem a ówczesnym Górnym Śląskiem. Osobiście dysponuję diametralnie innymi przekazami rodzinnymi od moich dziadków (okręg katowicki). Ale to był jeszcze ten surowy, pruski ryt mentalności. Może więc niepotrzebnie przekładam opowiadania moich dziadków na historię Galicji czy całej reszty Polski. Może moja ocena filmu jest zbyt surowa?... A tak na marginesie, chyba za mało nas uczono historii pod kątem obyczajowym i mentalnym. Serdecznie pozdrawiam!

Niby mało. Ale w sumie już Zapolska lub Nałkowska poruszały ważne społecznie tematy. Przecież Zyszko zrobił dziecko służącej, a u Nałkowskiej temat aborcji. Kraków zresztą to dulszczyzna pełną gębą. Na pozór wszyscy cnotliwi, a jak się zajrzy pod powierzchnie to nieźle się kotłuje. Przytaczam tu moje historie rodzinne od różnych gałęzi rodziny (aż takiego zagęszczenia pikantnych historii jak u Biernackich to nie było), ale jak napisałam, tak grzecznie i spokojnie to też nie. Ot, zepsuta Galicja ;)

Nie powiem, że i na Śląsku takich historii nie było - zdarzały się. Chodziło mi jednak o ich akceptowalność, która chyba była znacznie mniejsza, stąd jeśli coś się takiego działo, było pewnie w większym ukryciu.

ta historia to sfabularyzowana historia rodziny pana Krzemińskiego. Nie sądzę żeby chciał przedstawić swoją babkę w niekorzystnym świetle ;). Tak było. Po prostu. Skąd się wzięła dekadencja, cyganeria, Witkacy i wszyscy ci, którzy tworzyli w owych czasach pod wpływem oparów nie tylko absurdu? ;). A i nielegalne skrobanki nie były takimi wyjątkami. Panny służące i wyzwolone panienki, także z dobrych domów, wiedziały co to seks. Czytałam sporo o tamtych latach i nie ma w tym serialu niczego, co nie mogło by się naprawdę wydarzyć. Pozdrawiam

O, nie wiedziałem, że to na jakichś biograficznych faktach oparte. To prawda, rodziny bywały różne...

Ja właśnie kupiłam mamie pod choinkę te książki ( są już trzy tomy i będą następne ). Co do obyczajowosci to czytam sobie właśnie o Marii Komornickiej (1876-1949) którą mąż z zazdrości dwukrotnie postrzelił na plantach krakowskich, ona sama uznała się za mężczyznę, a rodzina stwierdziła, że jest obłąkana i wysłała ją do szpitala psychiatrycznego. Takie pikantne szczegóły z życia zamożnej arystokracji :)

Zgadzam się z tym, o czym napisałeś, ale jednak robiono to "pod pierzyną", nie oficjalnie. Żadna para nie całowała się w parku na ławce!! To nie uchodziło. Nawet jeszcze po II wojnie było to nie do pomyślenia. Później zachowanie, to oficjalne, zaczęło się zmieniać.
Również, wspomniany już, trzydniowy zarost. Coś takiego weszło w modę dopiero w latach 90-tych.

Tak, po kolejnych paru odcinkach też dochodzę do wniosku, że trochę za bardzo zaszaleli z tą obyczajowością. W ogóle to nikt normalny nawet teraz nie prowadzą się z kochanką po mieście, kinach, parkach. A już tym bardziej w małym Krakowie początku XX wieku, gdzie ludzie się znali. Ale i tak całkiem ciekawy serial im wyszedł. Czekam na kolejny sezon.