Zgadzam się. W szóstym i siódmym odcinku miałem tak dosyć wizji Thomasa i reminiscencji Andrewa, że przewijałem co parę minut. Skłonności homo starszego z dwójki były już zasygnalizowane w I sezonie ale upadkiem było to, że dał się im ponieść na łodzi. Pomyślałem, gdzie jest samodyscyplina tego gościa. Co do zabójczyni kardynała, to odebrałem ją raczej jako łowczynię sługusów niż egzorcystkę, taką niby miss van Helsing. Tyle, że serial początkowo zapowiadał się poważniej i dlatego go oglądałem. Później twórcy się pogubili, ani akcji ani też "uchylenia rąbka tajemnicy". Słowem, kapiszon w miejsce spodziewanych fajerwerków.

zgadzam się :)