Dodatkowo, smutek jest potęgowy przez fakt, że te same klony które na początku 9 odcinka witały ją z powrotem i uhonorowały ją poprzez hełmy specjalnie dla niej, tutaj po rozkazie 66, usiłowały jej się pozbyć, inną sprawą jest, że nie miały wyboru, lecz to nie zmienia efektu jaki to nadaje. I ci wszyscy przyjaciele, wtedy można by rzec, odeszli bezpowrotnie. Sytuacja ta szczególnie była bolesna dla Rexa, dla którego byli oni braćmi, z którymi stoczył niejedną walkę.

Ostatnia scena z hełmem bardzo wymowna.
Przez cały sezon 7 dość wyraźnie akcentowano człowieczeństwo, indywidualność i uczuciową głębię klonów... którzy wraz z rozkazem 66 zostali zdradzeni.
Zabito w nich owe człowieczeństwo, pozbawiono wolnej woli, zmuszono do wymordowania swoich generałów... którzy częściowo stanowili element ich "wojskowej rodziny".
Potraktowano ich jak narzędzie, a zużyte... wyrzucono.

To odbicie w wizjerze hełmu było w pewien sposób pełne żalu wszystkich klonów.
Sam hełm to też symbol wszystkich ideałów o jakie walczono w Wojnie Klonów... które stały się zamierzchłą, zapomnianą przeszłością wraz z erą Imperium.