Do takiego serialu trzeba dorosnąć, biedny polaczku.

Biednego polaczka, to sam z siebie zrobiłeś, pisząc taki komentarz. Gnioty to gnioty. Nie wymagają od widza dojrzałości. Zobaczysz, kiedyś z nich wyrośniesz.

Chyba nie do końca, skoro większość widzów ten serial był w stanie poruszyć i gwarantuję Ci, że nie tylko nastolatki. Historia tej dziewczynki jest niezwykle poruszająca, a serial przedstawia to bardzo dobrze. Dodatek męskiego bohatera porusza jeszcze bardziej, kiedy człowiek uświadamia sobie ile w serialu dla niej znaczył, jednocześnie wiedząc, że prawdziwa Aya nie miała oparcia w takiej postaci. Serial bardzo dobrze oddaje jej życie, mimo pewnych zmian, a wstawki na końcu każdego odcinka, które dają nam szerszy obraz na sytuacje w nich przedstawione, były doskonałym zamysłem. 1 odcinek jest prosty, normalny, dla widza, który się nie wczuwa jest on wręcz nudny, ale ten właśnie początek miał dosadnie pokazać jaka zmiana nastąpiła w jej normalnym życiu wraz ze zdiagnozowaniem ataksji. Prawdziwą esencję tego serialu możemy już lepiej dostrzec w 2 odcinku, a zdecydowanie jego punktem kulminacyjnym jest odcinek 8, obok którego nie da się przejść obojętnie. Może po prostu brakuje Ci trochę empatii, bo nie tylko ambitne produkcje muszą być dobre. Pozdrawiam.