Rzadko się zdarza abym oglądała serial od początku do końca bez pomijania scen. Tutaj nawet brak polskich napisów mi nie przeszkodził ( 100 % nie rozumiałam ale ok 90% tak). Oglądałam tak jak bym pierwszy raz widziała film. W jeden dzień bez chwili przerwy obejrzałam 5 odc (Prawie nie mrugałam, żeby niczego nie przegapić).

Następne odcinki musiałam jednak zostawić na następny dzień, bo już się skupić nie mogłam ani na ekranie ani na napisach(wszystko mi się już rozmazywało, a nie chciałam oglądać tego w ten sposób).
Mimo że było po północy to nie mogłam zasnąć ( w głowie rozbrzmiewały mi tylko słowa kniaź Myszkin). Ciągle tylko myślałam kiedy obejrzę resztę odcinków, co pogłębiało bezsenność, a jak już zasnęłam to śniłam o Myszkinie :O

Na drugi dzień dalsza część... i niestety rozczarowanie z powodu zakończenia.
Biedny książę Myszkin i zawiodłam się na Agłaji.

Książki wcześniej nie czytałam. Lecz po serialu zaczęłam (na zmianę papierową wersję i audiobooka). Zdziwiłam się bo podobieństwo serialu i książki bardzo duże. Książę jednak bardziej podobał mi się w serialu ( Był żywszy i mówił bardziej emocjonalnie - nie jak w książce ciekawie jednak bez polotu)

Podsumowując w serial wciągnęły mnie emocje i przesłanie epatujące z wypowiedzi postaci, nie tylko Myszkina.
Myszkin miał niezwykłą osobowość, poglądy, sposób mówienia i opowiadania historii. Po prostu chciała bym spotkać kogoś takiego w prawdziwym życiu.