Błąd. Otóż w KAŻDEJ kreskówce Looney Tunes była przemoc, z tą różnicą, że  ukazana w sposób prześmiewczy, niźli dramatyczny. Co więcej, wiele sondaży mówi, że najwięcej przemocy jest w filmach animowanych, niż w filmach akcji, czy horrorach. Lecz faktem jest, iż była ona bardziej prześmiewcza - jak pisałam wyżej - i nie było mowy, aby postać doznała chociażby ran postrzałowych w stylu gore. Owszem sińce są, ale krwi brak - tak samo jest w LU. Główni bohaterowie to prawnuki klasycznych postaci Zwariowanych Melodii, a nie oni sami, pomimo tego że przed przemianą większość z nich ma podobną kolorystykę do tych od Chucka Jonesa. Warto zauważyć, że Rev Runner nie ma przed przemianą kolorystyki bliźniaczej do swojego poprzednika - jego czubek na głowie i ogon jest fioletowy, nie granatowy.
Jeśli chodzi o żarty i poziom humoru - co kto lubi, lecz nie jest to ten typ humoru jak w niektórych amerykańskich filmach (śmiejmy się z puszczania bąków).
Ciekawostką jest to, że postacie wymawiają słowa, które w klasycznych Looney Tunes nie miały racji bytu - mianowicie ,,wojna" i ,,śmierć". Raczej nie poleciłabym go widzom 7+, lecz bardziej 15+.
Dodatkowa informacja: w opisie jest błąd. Odcinki trwają od 20 do ponad 22 minut.