Psychologiczne historie o moralności i naturze ludzkiej, o stracie, samotności, poczuciu winy i sumienia od których trudno uciec. Sporo tu metafor, alegorii i interpretacji, nie wszystko jest oczywiste, antologia bardziej stawia na metaforyczne potwory i na demony naszych umysłów niż na faktyczne potwory z horrorów, równocześnie są to bardzo ludzkie opowieści i sceny z życia i ciężkich jego sytuacji, polane depresyjnym sosem i dobrymi występami aktorskimi. Jeśli miałbym do czegoś Monsterland porównać to już bardziej The Twilight Zone albo Black Mirror niż jakieś Creepshow, Into The Dark czy American Horror Story.

Osobiście - antologia bardzo mi się spodobała, ale nie nastawiajcie się na jakiś horror, zdecydowanie więcej tu dramatu i thrillera psychologicznego. Elementy horroru wydają się być tutaj na 2 a może nawet 3 planie.