Zacznijmy od plusów.

- Weterani (Linda, Grabowski, Lubos) dobrze poradzili sobie ze standardowymi postaciami jakie dostali do zagrania.
- Zdjęcia i klimat Szczecina.
- Muzyka oraz wejściówka.

Minusy.
W zasadzie cała reszta.

W serialu widać że twórcy kopiują "The Killing" i "Mare of Eastown", nawet niespecjalnie się z tym kryjąc. Po za tym casting Katarzyny Wajdy to niewypał. Już w "Kruku" pokazała, że słaba z niej aktorka, tutaj tylko to potwierdza. Niezależnie od tego, czy wygłasza swoje kwestie jak robot, czy okazuje silne emocje, wali od niej sztucznością. Tylko w scenach z córką wypada ciut lepiej, choć w pewnym momencie chyba przywykłem do jej "gry" bo aż tak nie razi jak na początku. Ale i tak jej słaba gra rzutuje na serial. Mamy tyle zdolnych aktorek w naszym kraju, szkoda że wybrali akurat ją zamiast kogoś innego, z talentem i umiejętnościami. Od biedy mogli dać Lindę na głównego bohatera, ale to by nie było trendy. Generalnie może być, serial na pewno stoi klasę wyżej od "kryminałów" TVN'u/Playera, które pod płaszczykiem śledztw wciskają widzowi nudne obyczajówki.

Mała dygresja. Mimo że zdarzają się perełki we współczesnych kryminałach (wspomniana "Mare", "Perry Mason", "Outsider"), zaczyna mnie męczyć motyw kobiecych śledczych z problemami. Do tego wszystkie to fatalne matki, no bo jak kobieta jest dobra w swojej pracy, to musi to balansować bałaganem w życiu osobistym. To dotyczy też męskich bohaterów ale zaraz do tego dojdę. Jak oglądam kryminał, liczę na super intrygę i inteligentnego śledczego który ją rozwikła. Nie mam ochoty oglądać/czytać o jego życiu prywatnym ani patrzeć na jego/jej traumy. Sherlock Holmes lub Herclues Poirot nie mieli nierozbudowanych wątków personalnych, wystarczała ich osobowość, dedukcja i świetne zagadki.

Ale to było kiedyś. A dziś co dostajemy ? Dramy o tym jak bardzo ciężkie życie ma bohater/ka, najczęściej jest wycofany, ma jakieś problemy psychiczne, w pracy go nie lubią, zazdroszczą mu umiejętności śledczych, lub jeśli jest kobietą - dyskryminują Z rodziną (jeśli jest) stosunki są w najlepszym razie napięte i skomplikowane, w najgorszym, całkowicie popaprane, wręcz patologiczne. I dochodzi do tego, że perturbacje osobiste postaci stanowią 50/70% serialu, a intryga która powinna być główną osią kryminału - resztę.

Z czego to się bierze ? Domyślam się że z nieudolności twórców którzy wiedzą że widz nie obejrzy dramy/obyczajówki więc sprzedają ją pod płaszczykiem czegoś atrakcyjniejszego. To jak z horrorami, które wcale nimi nie są.

Twórcy zapominają że głównym składnikiem dobrego kryminału jest intryga i dobre tempo, że widz chce zobaczyć ciekawe śledztwo, które logicznie trzyma się kupy. I rozwiązywać je ma charyzmatyczna postać. Może to zły przykład bo to serial medycznym ale popularność Dr. House'a nie brała się z niczego.