Mimo że fascynują mnie takie aspekty przyczynowo-skutkowe z pogranicza fizyki i baśni, uwielbiam tą koncepcję futurystycznych, wielkich, zardzewiałych maszyn rozsianych tu i tam i nawet nie mam nic specjalnie przeciwko temu że część rzeczy jest otaczana tajemnicą (choć faktycznie wolałbym więcej wyjaśnień niż zagadek) to te wolne tempo, melancholijna muzyka i rozciągnięte do granic kadry smutnych spojrzeń, pustych rąk itp powodują, że na 3cim odcinku przerywam seans co 10 minut żeby nie zasnąć.