Ta powieść,opublikowana w roku 1896,przyniosła wiele sławy nie tylko jej autorowi,ale i literaturze polskiej.Opiewając zwycięstwo idei nad brutalną przemocą,Henryk Sienkiewicz zdobył sobie wielkie uznanie międzynarodowe i w roku 1905 został pierwszym polskim laureatem Nagrody Nobla.A potęga jego wyobrażni zafascynowała wkrótce również twórców rozkwitającej właśnie nowej sztuki-filmu.Prawie wszystkie dotychczasowe ekranizacje tego dzieła przynosiły swoim autorom wielkie sukcesy-jeżeli nie artystycze,to w każdym razie finansowe.
Szóstą z kolei adaptację powieści Henryka Sienkiewicza przygotował włoski reżyser,Franco Rossi,znany również i polskiej widowni jako autor monumentalnych inscenizacji-"Odysei"(1962,w 1969 powstał miniserial pod tym samym tytułem) i "Eneidy"(1974).Jest to zarazem pierwsza telewizyjna wersja "Quo vadis?".Serial składa się z sześciu odcinków,zdjęcia realizowano w Jugosławii, a koszty pokryli producenci z Włoch,Francji,Niemiec(byłego RFN),Anglii,Hiszpanii i Szwajcarii.
"Moja telewizyjna wersja "Quo vadis?"- mówi reżyser Franco Rosi-mówi przede wszystkim o ludziach,podkreśla warstwę psychologiczną utworu.Zależy mi też na pokazaniu przemian,zachodzących wówczas w świecie,w tak ważnym momencie historycznym.Ważnym nie tylko dla Rzymu,ale dla całego świata".
A oto obsada najważniejszych ról: Marka Winicjusza gra FRANCESCO QUINN(syn wielkiego aktora, Anthony`ego Quinna),jego ukochaną, Ligię Kallinę- córka Marii Schell, MARIE-THERESE RELIN, Petroniusza- FREDERIC FORREST, Akte- ANGELA MOLINA, Ursusa- RADOMIR KOVACEVIC,Eunice, niewolnica Petroniusza- BARBARA DE ROSSI, Chilo- LEOPOLDO TRIESTE, Poppea Sabina- CRISTINA RAINES, Piso- GABRIELE FERZETTI, Aulus- MASSIMO GIROTTI..zaś cesarza rzymskiego Nerona,znany z "Mefisto"(1981), aktor austriacki, KLAUS-MARIA BRANDAUER)..
Telewizyjna ekranizacja książki Henryka Sienkiewicza "Quo vadis" chyba nie była zbyt trafna. Pomimo pięknej fabuły, całość filmu jest zekranizowana dość przeciętnie.Ciekawa scenografia oraz choreografia.
Z więzienia Mamertyńskiego,z którego miano wyprowadzić na męki pierwszych chrześcijan, niewiele dziś zostało.Nieco ponad poziom Forum Romanum zachowały się jednak dwie smutne cele; jedna z nich uchodzi za loch, w którym współwyznawcom nowej wiary oczekującym na każń apostoł Piotr( w tej roli wystąpił MAX VON SYDOW,szwedzki aktor, który w 1965 roku zagrał Jezusa w filmie "Opowieść wszech czasów") dodawał otuchy.
A historia ? Cóż, historia zostawiła nam właściwie jedną, niezwykłą relację, jaką spisał w swych "Rocznikach na początku wieku drugiej naszej ery Publiusz Korneliusz Tacyt.Posłuchajmy jego fragmentów:
"Zdarzyło się potem nieszczęście - nie wiadomo, czy z przypadku, czy przez złośliwość cesarza (bo obydwie wersje podają pisarze), ale cięższe i okropniejsze od wszystkich, jakie temu miastu gwałtowność pożarów wyrządziła.Ogień powstał najpierw w tej części cyrku, która przylegała do Palatyńskiego i Celijskiego Wzgórza.Tam, w kramach pełnych towarów, jakimi się płomień podsyca, ledwie wszczął się pożar, a zaraz nabrał siły i rozniecony wiatrem cały cyrk jak długi ogarnął. (...) Atoli ani pod wpływem zabiegów ludzkich, ani darowizn cesarza i ofiar błagalnych na rzecz bogów nie ustępowała hańbiąca pogłoska i nadal wierzono, że pożar był nakazany. Aby ją więc usunąć, podstawił Neron winowajców i dotknął wyszukanymu każniami tych, których gmin chrześcijanami nazywał.Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłatusa; a przytłumiony na razie zgubny zabobon znowu wybuchnął nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy, dokąd wsystko, co potworne albo sromolne, zewsząd napływa i licznych znajduje zwolenników. Schwytano więc naprzód tych, którzy tę wiarę publicznie wyznawali, potem na podstawie ich zeznań ogromne mnóstwo innych, i udowodniono im nie tyle zbrodnię podpalenia, ile nienawiść ku rodzajowi ludzkiemu. A śmierć ich przydano to urągowisko, że okryci skórami dzikich zwierząt ginęli rozszarpywani przez psy albo przybici do krzyżów (albo przeznaczeni na pastwę płomieni) i gdy zabrakło dnia, palili się służąc za nocne pochodnie.Na to widowisko ofiarował Neron swój park i wydał igrzysko w cyrku,gdzie w przebraniu wożnicy z tłumem się mieszał lub na wozie stawał.Stąd, chociaż ci ludzie byli winni i zasługiwali na najsurowsze kary, budziła się ku nim litość, jako że nie dla pożytku,lecz dla zadośćuczynienienia okrucieństwu jednego człowieka byli traceni"...
Tak widział i opisywał, opierając się na przekazach z epoki, najwybitniejszy historyk starożytnego Rzymu.I ani mu nie przyszło do głowy, że niewiele minie lat, a sytuacja się odwróci, i owa odsądzona od czci i wiary "sekta" zdobędzie panowanie nad światem, przyczyniając się zresztą do potęgi i rozgłosu Rzymu.